Natuurlijk is er een drang om je meest aansprekende nummers voorin een nieuw album te zetten. Maar dat kan tegelijk dodelijk zijn als er te veel middelmatig songmateriaal overblijft. Dan ligt teleurstelling op de loer. Dat is een beetje aan de hand met het tiende album van Son Volt. Electro Melodier is vernoemd naar twee roemruchte versterkers uit de jaren veertig/vijftig. Voor wie Son Volt … Lees verder Son Volt – Electro Melodier
Het gebeurt me toch niet heel erg vaak dat ik een plaat uit pure vermoeidheid op een gegeven moment uitzet. Gefeliciteerd Cleopatrick, deze twijfelachtige eer valt jullie te beurt. Het Canadese duo schrijft de namen van al hun liedjes in kapitalen, en zo pakken ze hun muziek ook aan. Toegegeven, er zitten nuances in, maar in hoofdzaak is het vol gas. En dat is dus … Lees verder Cleopatrick – Bummer
Gary Louris, die we vooral kennen als frontman van The Jayhawks, volgt zijn eerste soloalbum, Vagabonds (2008) na 13 jaar op met een tweede. Jump For Joy is precies wat de titel zegt: positieve songs die doen verlangen naar de mooie dingen in het leven waarvan we een deel hebben moeten missen het afgelopen jaar. Dat klinkt heel zwaar, maar dat is het natuurlijk niet. … Lees verder Gary Louris – Jump For Joy
Voor iemand die niet heel goed ingevoerd in de postpunk is het nieuwe album van Iceage best wel een eyeopener, of moet ik schrijven oor-opener. De Deense formatie uit Kopenhagen gaat door op de weg die ze al vier eerdere albums zijn ingeslagen. Terugluisterend is er een duidelijke progressie in hun muziek te horen, waarbij het nieuwe Seek Shelter toch wel als het voorlopige hoogtepunt … Lees verder Iceage – Seek Shelter
Ja hoor, het klinkt heerlijk als het koortje achter Nick Waterhouse afgebeten Never! zingt in het liedje Place Names. De eerste track op al weer het vijfde album van de Amerikaan die eruit ziet zoals hij graag wil klinken: alsof we even in de tijdmachine stappen naar zo rond 1960. Het eerste liedje Place Names op Promenade Blue klinkt daarom alsof wijlen Phil Spector achter … Lees verder Nick Waterhouse – Promenade Blue
Alle mensen zijn veelzijdig. Die boodschap geeft Israel Nash ons bij het verschijnen van zijn album Topaz. Neem nu Isreal Nash zelf. Ze noemen hem een hippie die veel van zijn tijd in zijn eentje doorbrengt in de heuvels van Texas, zittend op de veranda van zijn huis, met uitzicht op inspirerende vergezichten. Tegelijk is hij politicoloog, studeerde aan de University of Missouri. En als … Lees verder Israel Nash – Topaz
Mijn vader had ooit een plaat van Buck Owens in de kast: I’ve Got A Tiger By The Tail. Ik moest eraan denken toen ik het debuutalbum van Bones Owens in handen kreeg. Bij mijn weten zijn de twee geen familie, dus je kunt deze inleiding gerust vergeten, als je maar wel verder leest. Wat de twee behalve hun achternaam gemeenschappelijk hebben is dat ze beide countrymuziek maken. Hierbij moet echter worden opgemerkt … Lees verder Bones Owens – Bones Owens
Ex-Japan ex-Porcupine Tree-lid Richard Barbieri keert in zichzelf in een album dat hij maakte tijdens de lockdown. Eigenlijk was de innovator in elektronische muziek van plan een vervolg te maken op zijn met vele muzikanten gemaakte album Planets + Persona dat in 2017 verscheen. Dat vond hij wel een mooi avontuur, rondtrekken en met wisselende gezelschappen live in een studio opnamen maken. Maar plots was … Lees verder Richard Barbieri – Under A Spell
Is het muziek, of is het poezie/essay/literatuur op muziek gezet? The Hold Steady is een van die bands die op het snijvlak van literatuur en pop opereren. Tekstschrijver/zanger/gitarist Craig Finn tekent voor pareltjes van schetsen uit het leven. Hij vertelt verhalen in zijn songs, uitgeschreven ellenlang. Die teksten zijn zo beeldend, dat aansluitend op het verschijnen van Open Door Policy ook een stripboek gebaseerd op … Lees verder The Hold Steady – Open Door Policy
Je zou kunnen zeggen dat musiceren A.J. Croce met de paplepel werd ingegeven als zoon van de beroemde Jim Croce. Maar niets is minder waar, want hij was pas 2 jaar oud toen zijn vader en moeder bij een vliegtuigongeluk omkwamen. Wie luistert naar By Request dat boordevol covers van een keur aan Amerikaanse artiesten staat, zal echter vaststellen dat de appel niet ver van de boom is gevallen. A.J. Croce is een … Lees verder A.J. Croce – By Request
