Laat ik met de deur in huis vallen. Het dertiende album van Tindersticks bevalt steeds beter. Het was even wennen, maar eenmaal door het eerste nummer heen, dat maar liefst elf minuten duurt, wordt het steeds leuker. Het hart van Distractions wordt voor mij gevormd door een drietal covers, die als de drie musketiers, zij aan zij letterlijk in het midden van het album staan. Ze worden … Lees verder Tindersticks – Distractions
EUT is een lekker eigenwijs bandje dat is ontstaan uit aan de popopleiding van het Conservatorium van Amsterdam. Het voordeel is dat de artiesten geschoold zijn en dat hoor je op alle vlakken terug, maar dat het eigenwijze zorgt ervoor dat ze geen voorspelbare muziek maken. Het genre is pop, maar er zit iets tegendraads in. Zelf spreken ze daarom ook wel van postpop en dat is … Lees verder EUT – Party Time
Toen ik hoorde dat Edie Brickell een nieuw album uitbrengt was ik direct geïnteresseerd. Zij verdient met tenminste twee nummers een plek in mijn guilty pleasures playlist. Hoe lang geleden was het dat ik heimelijk genoot van What I Am en Circles? Ik groef in mijn herinneringen en besloot dat ik destijds in mijn heavy metalperiode zat. Nader onderzoek onderschreef dat. Het debuut van EB&NB, Shooting Rubberbands At The Stars dateert uit 1988. In dat jaar kwamen ook Lies van Guns ‘n Roses en Surfer … Lees verder Edie Brickell & New Bohemians – Hunter And The Dog Star
Je zou kunnen zeggen dat musiceren A.J. Croce met de paplepel werd ingegeven als zoon van de beroemde Jim Croce. Maar niets is minder waar, want hij was pas 2 jaar oud toen zijn vader en moeder bij een vliegtuigongeluk omkwamen. Wie luistert naar By Request dat boordevol covers van een keur aan Amerikaanse artiesten staat, zal echter vaststellen dat de appel niet ver van de boom is gevallen. A.J. Croce is een … Lees verder A.J. Croce – By Request
Hoewel Nederland zich regelmatig op de borst slaat, lijdt het op muzikaal gebied toch vaak aan het Calimero-syndroom. Er wordt gewoon hele goede muziek gemaakt in Nederland door een keur van bands en toch, als we dan iets ontdekken dat boven de middenmoot uitstijgt, dan bedienen we ons nogal eens van een raar compliment. Het zou on-Nederlands goed zijn. Ik heb me voorgenomen om dit niet meer te … Lees verder William Seen’s Transport Music – I Am The Ocean
John Carpenter is een wereldberoemde regisseur van horrorfilms. In de jaren ‘70 en ‘80 maakte hij onder andere films als Halloween, The Fog en Christine. Zijn laatste film is uit 2010 en heet The Ward. Behalve regisseur is hij ook componist. Onnodig te zeggen dus, dat hij veel muziek voor zijn eigen films schreef. Het idee achter het eerste Lost Themes album uit 2015 was een soundtrack te maken voor de films in je … Lees verder John Carpenter’s Lost Themes III – Alive After Death
Je zal maar jong zijn en veelbelovend muzikant. De wereld ligt aan je voeten, maar je kunt er niet op uit. Als u denkt dat dit over corona gaat, dan heeft u een beetje gelijk. Want het gaat ook over Brexit. De muzikanten van Black Country, New Road zijn namelijk dubbel genaaid. Ten tijde van het referendum, dat grote gevolgen zou hebben voor hun toekomst, waren … Lees verder Black Country, New Road – For The First Time
Steven Wilson levert met The Future Bites zijn zesde soloalbum af. Dit betekent echter niet dat het een voorspelbaar album is. Wilson wist ons gedurende zijn hele carrière – bij Porcupine Tree (tussen 1991-2010), bij Blackfield (sinds 2004) en solo (sinds 2008) te verrassen. Dat zal hem soms fans hebben gekost, maar zeker ook fans hebben opgeleverd. We zijn benieuwd hoe dat zit met The Future Bites? Op dit album onderzoekt Wilson hoe de mens … Lees verder Steven Wilson – The Future Bites
Als je bedenkt dat we allemaal afstammen van oer-ouders uit Afrika, dan is het niet meer dan logisch dat we schatplichtig zijn aan dat continent. Dat geldt ook muzikaal gezien, vandaar dat ik mij zo nu en dan eens waag aan muziek van dat reusachtige werelddeel. Fela Kuti, Tinariwen, Mulatu Astatke en Bombino zijn slechts enkele voorbeelden van Afrikaanse muzikanten die ik bij tijd en wijle erg kan waarderen. Toen we dus op de … Lees verder Nahawa Doumbia – Kanawa
Portland Row is behalve een straat een Dublin ook een viertal rockers uit Alkmaar. Of wij hun single Friends willen recenseren? Nou, nee. Nee? Tuurlijk niet. We doen dan meteen het hele album. Maar laten we beginnen bij de single, die als tweede op het titelloze debuut staat. Het begint met een pakkende riff, die bijval krijgt van drums en een stuwende bas. Dit is recht voor zijn raap … Lees verder Portland Row
