Bloedmooie uitgave van Pinegrove met een bijzonder verhaal. De band met wortels in Amerikaanse traditionele country&western maar heel erg indie in de uitvoering heeft 21 (!) liedjes opgenomen in het huis waar ze jaren mochten verblijven. De huurovereenkomst voor die idyllisch ogende plek liep af. Amperland, noemden ze de plek liefkozend. En ter afscheid van dat huis, die plek en de periode waarin ze er … Lees verder Pinegrove – Amperland, NY
We zijn nog maar nauwelijks bekomen van het vorige album van de Australiërs of het volgende dient zich alweer aan. Niet dat we niet gewaarschuwd waren. Frontman Stu MacKenzie kondigde bij het verschijnen van KG in november 2020 aan dat de band met de naam die ik probeer te vermijden om te typen in 2021 tenminste met drie nieuwe albums op de proppen wil komen. Het eerste is een feit. … Lees verder King Gizzard & The Lizard Wizard – LW
Brijean, die we ook kennen onder de naam Toro Y Moi maar ook Poolside, werkt op Feelings samen met multi-instrumentalist en producer Doug Stuart. Het resultaat is een stuk zoutelozer dan wat hij bijvoorbeeld onder de naam Toro Y Mo – grappige dansbare puntige songs – uitbrengt. Feelings is een plaat die letterlijk en figuurlijk zweeft tussen lounge, elektronica à la Air en disco met … Lees verder Brijean – Feelings
In de vier jaar sinds het verschijnen van Risk To Exist heeft Maxïmo Park nogal wat meegemaakt. Alles wat het leven te bieden heeft kregen ze om de oren. Een vriend die merchandise verkocht bij hun concerten, kwam om bij de aanslag op Bataclan. Twee bandleden besloten kort na elkaar er de brui aan te geven: nota bene bassist Archis Tiku en toetsenist Lukas Wooller … Lees verder Maxïmo Park – Nature Always Wins
Balthazar zet met Sand de lijn voort die is uitgezet met het in 2019 verschenen Fever. Je kunt dus lome beats verwachten, funky baslijnen, en heerlijke grooves. Dat de band met Maarten Devoldere en Jinte Deprez over twee uitstekende zangers beschikt die elkaar geweldig aanvullen, maakt het luisteren naar Sand alleen maar aangenamer. Sand is tot de nok toe gevuld met soulful alt-pop die je, omdat Vlamingen nu eenmaal minder met Engelse woorden hebben dan Nederlanders ook gerust bezield kunt … Lees verder Balthazar – Sand
De Rotterdamse woordkunstenaar M. ziet en vertaalt de schoonheid van het hedendaagse naar spoken word. Zijn poëzie is authentiek. Hij is op zoek naar het wezenlijke en daarbij is niets over de top. Van mens tot mens, het individu overstijgend, herinnert M. zijn luisteraars eraan dat samenleving niet voor niets bestaat uit de woorden samen en leven. Saamhorigheid is onze natuur. De afgelopen jaren zou je … Lees verder M. & Winterdagen – Lange Leegtes
Marius Lauber alias Roosevelt weet hoe je een plaat moet beginnen. Er gaat een sirene af, zo lijkt het. Op de basdrum begint de four-to-the-floor te stampen. No Easy Way Out, zingt de jongeling uit Keulen. De sirene blijkt een scheurende gitaar die – met een e-bow wellicht – die schelle tonen produceert. Het ritme zet je onmiddellijk in je hoofd op een strand ergens … Lees verder Roosevelt – Polydans
Het is de vraag wie Rock ‘n’ Roffa mag munten, maar feit is dat El Fatso de ballen heeft om zijn nieuwe EP zo te noemen. De naam blijkt goed gekozen, en mocht er een T-shirt komen naar aanleiding van deze release, dan houdt ondergetekende zich aanbevolen. Behalve de vette naam is het artwork van deze plaat namelijk ook dik in orde. Op de cover zien we een gespierde haan … Lees verder El Fatso – Rock ‘n’ Roffa
Ex-Japan ex-Porcupine Tree-lid Richard Barbieri keert in zichzelf in een album dat hij maakte tijdens de lockdown. Eigenlijk was de innovator in elektronische muziek van plan een vervolg te maken op zijn met vele muzikanten gemaakte album Planets + Persona dat in 2017 verscheen. Dat vond hij wel een mooi avontuur, rondtrekken en met wisselende gezelschappen live in een studio opnamen maken. Maar plots was … Lees verder Richard Barbieri – Under A Spell
Laat ik met de deur in huis vallen. Het dertiende album van Tindersticks bevalt steeds beter. Het was even wennen, maar eenmaal door het eerste nummer heen, dat maar liefst elf minuten duurt, wordt het steeds leuker. Het hart van Distractions wordt voor mij gevormd door een drietal covers, die als de drie musketiers, zij aan zij letterlijk in het midden van het album staan. Ze worden … Lees verder Tindersticks – Distractions
