Met Son Lux’ nieuwe plaat Tomorrows III wordt een drieluik van full length albums afgesloten dat binnen een sneltreinvaart uitgebracht werd. Een ambitieus project, zowel in letterlijke omvang dus, als in thematiek. Op het drieluik houdt Ryan Lott, de man achter Son Lux, zich bezig met verandering in de wereld. Een plaat die, zeker niet onbedoeld, perfect past bij de huidige tijdsgeest. Door: Mink Steekelenburg … Lees verder Son Lux – Tomorrows III
Het zijn roerige tijden in Amerika en meestal niet in de positieve zin van het woord. Feit is wel dat politieke onrust vaak een aanjager en inspiratiebron is voor bands om een tegengeluid te laten horen. Zeker voor punkbands, groot en klein. The Offspring behoort tot één van de grootste in dit genre. De band is in 1984 opgericht onder de naam Manic Subsidal ( … Lees verder The Offspring – Let The Bad Times Roll
Graeme James werkt aan een serie seizoensgebonden ep’s. Herfst (Old Storms in New Places) en winter (The Weight of Many Winters) verschenen eind vorig jaar en begin dit jaar. A Sea of Infinite Possibilities is zijn ode aan de lente en laat ik met de deur in huis vallen: wat een heerlijk plaatje! Het opent nog enigszins ingetogen met Life Begins Again, een toepasselijke titel, maar direct is duidelijk dat James na het intense The Weight of Many Winters waarop … Lees verder Graeme James – A Sea of Infinite Possibilities
Rhiannon Giddens spreekt het woord Home zo uit, dat het klinkt als een huilende wolf. Het gaat door merg en been, het openingsnummer op haar nieuwe album vernoemd naar dat ene lied Calling Me Home. Zij zingt in haar eentje, enkel begeleid door een enkele aanhoudende toon op een accordeon. Ergens in het nummer zet een diepe bas de emotie kracht bij. Het verlangen, de … Lees verder Rhiannon Giddens – They’re Calling Me Home
Bij de eerste aarzelende tonen van We Breathe Through It ben ik plotsklaps weer in mijn studentenkamer, eind jaren tachtig, met mij Tascam viersporenrecorder voor m’n neus. Te veel sporen gepingpongd, slippende tape, bandruis. Gelukkig is de Utrechtse muzikant Bart de Kroon – die we nog kennen van zijn bijdrage aan miskend We vs. Death – stukken vaardiger in het schrijven van liedjes. Zijn werk … Lees verder Homemade Empire – Fog Rolls In
In 2014 besloot Tim Schōu het roer om te gooien. De Deense muzikant verkocht zijn appartement in Kopenhagen, trok de wijde wereld in en werd een couchsurfende troubadour. Gedurende zijn leven als reiziger leerde Schōu honderden mensen kennen en maakte hij van alles mee, ervaringen die hij verwerkte in talloze nummers die hij onderweg schreef. Hero/Loser bevat hiervan een selectie. De titel verwijst naar de ups en downs die elke reiziger meemaakt en … Lees verder Tim Schōu – Hero/Loser
Ja hoor, het klinkt heerlijk als het koortje achter Nick Waterhouse afgebeten Never! zingt in het liedje Place Names. De eerste track op al weer het vijfde album van de Amerikaan die eruit ziet zoals hij graag wil klinken: alsof we even in de tijdmachine stappen naar zo rond 1960. Het eerste liedje Place Names op Promenade Blue klinkt daarom alsof wijlen Phil Spector achter … Lees verder Nick Waterhouse – Promenade Blue
En toen was er ineens een nieuw album van The Fratellis. Met plezier denk ik terug aan het debuutalbum van de Schotten, Costello Music. Wat een leuke tijd was dat en wat een knaller van een hit stond daarop: Chelsea Dagger, dat het natuurlijk moest hebben van het woordeloze refrein dat iedereen ter wereld kon meezingen. En dus stak ik enthousiast mijn hand op, toen we op de redactie de platen … Lees verder The Fratellis – Half Drunk Under A Fool Moon
Gelukkig gebeurt er ondanks corona toch steeds meer op muzikaal gebied. Bands stoffen oud materiaal af en brengen het opnieuw uit en er verschijnen ook steeds meer nieuwe platen. Vaak lagen nummers en soms complete albums dan al enige tijd op de plank, maar soms staat er ondanks de gure tegenwind die het muzikale landschap nu al ruim een jaar teistert een compleet nieuwe band op. … Lees verder The Giant Low – Wonderful and Dark
Head of Roses, het nieuwe album van Flock of Dimes – een soloproject van Jenn Wasner – is aan de oppervlakte een plaat over een gebroken hart. Maar wanneer je goed luistert is het nog veel meer een album over het geluk van connectie. Wasner ken je wellicht als de helft van het indie-rock duo Wye Oak, of bijvoorbeeld als touring member van Bon Iver … Lees verder Flock of Dimes – Head of Roses
