Laat je geen zand in de ogen strooien als je gaat luisteren naar You Can Make Hamburger Yourself. Zet het plaatje van Japans duo Pess op en je denkt weer een nieuwe loot aan de rijke boom wilde psych-punk uit die contreien a la Otoboke Beaver of Tricot. De smakelijke en prettig chaotische openingstrack en titelnummer You Can Make Hamburger Yourself valt zeker in die … Lees verder Pess – You Can Make Hamburger Yourself
Is het een rockopera? Is het een uit de hand gelopen grap? Is het Tenatious D in disguise? Of is het pure geïnspireerde genialiteit, zoals ooit Tolkien moet zijn aangeraakt door iets voor hij begon aan zijn feeërieke boeken? Ik weet het niet, ik ben er nog niet uit. Maar Henki raakt gek genoeg wel een gevoelige snaar met de zeven lange nummers. Je raakt … Lees verder Richard Dawson & Circle – Henki
Vier maanden na het verschijnen van Hologram brengt A Place To Bury Strangers de plaat ook als remix-album uit in het kader van Black Friday Record Store Day. Een curiositeit, bedoeld voor fans die geen genoeg kunnen krijgen van de New Yorkers, of juist bedoeld om mensen die niet per se fan zijn over de streep te trekken? Dat laatste lijkt mij sterk, want ook in de mix blijven de … Lees verder A Place To Bury Strangers – Hologram Destroyed & Reassembled
Maak kennis met Babs: rapper, producer en songwriter met een missie. Ze komt op te voor vrouwen en gender-nonconforming muzikanten in de muziekindustrie. Op haar debuut-ep staat het thema ‘hokjesdenken’ centraal, maar daar kun je gerust ‘hokjes doorbreken’ van maken; met Ruimtevrees maakt Babs een statement tegen labels en zwart-witdenken en viert ze diversiteit. Beetje Bi mag dan heel catchy zijn en poppy verpakt, de … Lees verder Babs – Ruimtevrees
Akelig dicht bij het timbre van James Taylor komt de Amsterdamse singer-songwriter Paul Bond met name in het liedje Same Song, Different Groove. Hij zingt ontspannen een beetje onderin zijn bereik en dan krijgt het dat warme maar toch kraakheldere van de stem van een van zijn idolen. Maar het liedje zelf heeft ook kenmerken van het werk van de inmiddels bejaarde meester. Meteen het … Lees verder Paul Bond – Sunset Blues
Het negende studio-album van Elbow is echt een corona–album. De band ontkomt net als ieder ander niet aan alle maatregelen, maar besluit van de nood een deugd te maken. Voor de opnames van Flying Dream 1 huurt de band een theater. Het mes snijdt aan twee kanten, want het prachtige monumentale pand in Brighton, Theatre Royal, staat anders toch leeg en de band heeft een unieke opnamestudio volledig voor … Lees verder Elbow – Flying Dream 1
Lars Kroon zou je van diverse bands kunnen kennen. Hij speelde als bassist in Go Back To The Zoo en was zanger/bassist in St. Tropez. Vorig jaar bracht hij een solo-project voort als Lars And The Magic Mountain. Maar goed, hoe solo is solo wanneer je wordt bijgestaan door een vijftienkoppig orkest bestaande uit blazers, strijkers en een gospelkoor? Dat moet Kroon ook hebben bedacht, dus ging hij dit jaar terug naar de … Lees verder Toverberg – Happy Life
The Darkness is typisch zo’n band die je live moet zien. Ik heb er dan ook meermaals van genoten, terwijl ik hun albums over het algemeen toch minder succesvol vind. Wat dat betreft is het zevende album van de Britse glam-rockformatie een prettige uitzondering. Motorheart, een hommage aan een toegewijde seksrobot, gromt, beukt en stampt. Voorgaande zin heb ik gestolen uit het begeleidend schrijven dat het album vergezelde. … Lees verder The Darkness – Motorheart
Soms komt er iets op je pad dat afwijkt van het normale. Niets mis mee, maar je weet, bijvoorbeeld in het geval van het tweede album van ZEA, dat het niet zomaar een album is, niet zomaar muziek en zeker niet zomaar een genre. Maar daarover later meer. Wist Noch Dat D’r Neat Wie is sowieso anders omdat het in het Fries is. Nu luister ik als het … Lees verder Wist Noch Dat D’r Neat Wie
Het vervolg op het album The Reason For Hardcore Vibes van de punkband uit de Faeröer Eilanden is, zoals de titel al suggereert, een vervolg. Tien nummers in 11 minuten. Een plaat ‘vol’ ehhh… puntige furieuze punksongs. Ook verkrijgbaar op roze 7″. Teksten die, zo vermoeden we, volgens sommige overtuigingen zullen worden bestempeld als ‘rechtstreeks van de duivel afkomstig’, vol vegan bisexuele ‘propaganda’. Hoewel, onze … Lees verder Joe & The Shitboys – The Reson For Hardcore Vibes (Again)
MuziScene magazine 