Ruim een half jaar geleden verscheen de eerste single van een toen nog schijnbaar onbekende artiest, The Jordan. Het nummer heet quasi toepasselijk You Don’t Even Know Me. Maar er schuilt een oude bekende achter The Jordan, want de frontvrouw van de band die is genoemd naar de Amsterdamse buurt de Jordaan, is niemand minder dan Caroline van der Leeuw, a.k.a. Caro Emerald. Ondertussen … Lees verder The Jordan – Nowhere Near The Sky
Anders dan op haar debuutalbum Desert, horen we de in Palestina geboren, in Berlijn woonachtige Rasha Nahas op haar tweede langspeler in haar moedertaal zingen. Dat is even wennen, want Arabisch heeft echt heel andere klanken dan we gewend zijn. Soms dat pakt dat goed uit, soms is het voor de ongeoefende luisteraar behoorlijk wennen. Omdat de muziek op Amrat een mix is van traditionele … Lees verder Rasha Nahas – Amrat
The Darkness is typisch zo’n band die je live moet zien. Ik heb er dan ook meermaals van genoten, terwijl ik hun albums over het algemeen toch minder succesvol vind. Wat dat betreft is het zevende album van de Britse glam-rockformatie een prettige uitzondering. Motorheart, een hommage aan een toegewijde seksrobot, gromt, beukt en stampt. Voorgaande zin heb ik gestolen uit het begeleidend schrijven dat het album vergezelde. … Lees verder The Darkness – Motorheart
Het nummer achter de titel van het album doet vermoeden dat Bronx VI het zesde album is van dit heftig klinkende vijftal uit California. En dat is bijna juist. The Bronx werd opgericht in 2002 en bracht het jaar daarop zijn titelloze debuutalbum uit. Tijdens de bijna 20-jarige carrière van de band bracht hij vijf originele albums uit onder zijn oorspronkelijke naam en drie albums onder zijn … Lees verder The Bronx – Bronx VI
Na de release van Goodnight City, bleef het vijf jaar lang stil rondom Martha Wainwright. Begrijpelijk, want de Canadese singer-songwriter heeft een turbulente periode achter de rug, zo blijkt uit haar nieuwe plaat. Het album, getiteld Love Will Be Reborn, komt voort uit een tijd van eenzaamheid, twijfels en een eindeloos, donker wolkendek na haar echtscheiding, maar ook van voorzichtige glimpen van licht en het opnieuw vinden van de liefde. … Lees verder Martha Wainwright – Love Will Be Reborn
Na de vliegende start die The Wandering Hearts maakte met het debuutalbum Wild Science uit 2018, dat in 2019 opnieuw werd uitgebracht als Deluxe Edition met drie nieuwe nummers en vijf alternatief – live of akoestisch – gespeelde tracks, waren de verwachtingen voor het tweede album hoog gespannen. Extra spannend: het vertrek van singer-songwriter en producer Tim Prottey- Jones, waardoor het kwartet is uitgedund tot trio. Hoe groot was zijn invloed en hoe … Lees verder The Wandering Hearts – The Wandering Hearts
Wie luistert naar Watch Over Me (Early Years 2002-2009) van Lissie kan zich nauwelijks voorstellen dat het om materiaal gaat dat de singer-songwriter eerder niet goed genoeg vond. En toch komt het daar eigenlijk wel op neer, want deze verzameling liedjes stond op verschillende hard drives van de gelauwerde zangeres en gitarist uit Illinois en dateert uit de periode van vóór haar ontdekking door een groot label. Dat ze ging graven … Lees verder Lissie – Watch Over Me (Early Years 2002-2009)
Het voordeel van wat ouder worden is dat er belletjes gaan rinkelen wanneer oude rotten blijkbaar opnieuw de studio zijn ingedoken. Na een radiostilte van bijna 20 jaar, komt de Schotse Band Del Amitri met zijn zevende studioalbum. Voor wie, om met onze demissionair minister-president te spreken, niet direct een actieve herinnering heeft aan de Schotten, geef ik hierbij een hint: je zou ze kunnen kennen van Nothing Ever Happens, … Lees verder Del Amitri – Fatal Mistakes
Het duo ’68 heeft het rock ’n’ roll hart op de juiste plek zitten. Zoals ze het zelf zeggen: Rock ‘n’ roll never gave me a thing – nee, ze hebben het gewoon gepakt. En dat is vooral wat Give One Take One is: a backpocket full of riffs. Yeah! Heftige muziek, rauw, sleazy, riffgedreven, met smerige gitaar en beukende drums. Waardoor er allerlei andere … Lees verder ’68 – Give One Take One
Boooooooom klepperde klap bmm bmm klap klets klepperde de klap Booooooommm! Op de eerste tel krijg je telkens keihard en diep die karakteristieke bass drum om je oren. Met er overheen zo’n lullig klinkend keyboardgeluidje dat een niet-uit-je-kop-te-timmeren deuntje piept. Over wie hebben we het? The Prodigy natuurlijk. De nieuwe plaat opent met titelnummer The Day Is My Enemy, gezongen door een iel klinkende meisjesstem, … Lees verder The Prodigy – The Day Is My Enemy
MuziScene magazine 