Anders dan op haar debuutalbum Desert, horen we de in Palestina geboren, in Berlijn woonachtige Rasha Nahas op haar tweede langspeler in haar moedertaal zingen. Dat is even wennen, want Arabisch heeft echt heel andere klanken dan we gewend zijn. Soms dat pakt dat goed uit, soms is het voor de ongeoefende luisteraar behoorlijk wennen. Omdat de muziek op Amrat een mix is van traditionele Arabische muziek en moderne pop, resulteert het toch in een aantrekkelijke sound.  

Het album wordt geïntroduceerd met een prelude, met de enigszins urban aandoende U8. Fonetisch klinkt het als you wait en dat is dan ook wat we in feite een kleine minuut doen. En dat wachten is niets voor niets, want Amrat bevat naast minder toegankelijke of aansprekelijke nummers een aantal pareltjes. Niet geheel toevallig worden die met name vertegenwoordigd door de drie singles die aan het album zijn voorafgegaan en waarmee Nahas een uitstekend visitekaartje heeft afgegeven. 

Na de intro volgt title track Amrat dat zich laat vertalen als ‘soms’. Over een flinterdun elektronisch laagje, horen we Nahas mijmeren tot aan het refrein.  Ondertussen klinkt naast drums ook een subtiele bas. Ya Binti ging als single ruim vooraf aan Amrat en verscheen al in maart vorig jaar. De titel laat zich vertalen als ‘mijn meisje’ of ‘mijn dochter’ en klinkt op de arabische zang na als een mix van blues, pop en traditionele Midden-Oosterse muziek. De jongste single is het slotnummer Wrood, dat klinkt enigszins als world, maar dat rozen betekent. Het akoestische nummer leent zich buitengewoon voor Mama-appelsap-vertalingen, maar is ook het bewijs dat twee werelden elkaar heel goed zonder te clashen kunnen ontmoeten.  

Andere nummers die ondanks de Arabische zang bij mij direct goed vielen zijn Khotwi, dat klinkt als Arabische postpunk op een jaren-80 elektronische beat, het melancholische Ryah Jnoob, dat sferisch is en theatraal in de positieve zin van het woord, en Nbeed, dat laagje voor laagje wordt opgebouwd, lijkt voort te kabbelen, alhoewel er wel degelijk subtiele stroomversnellingen zijn en die culmineert in een gitaarsolo van ruim een minuut, die het nummer naar een indrukwekkend eind begeleid, want ondertussen zingt Nahas onverschrokken door. Wie meer overtuiging nodig heeft, luistert naar het wonderschone Toyour, dat klinkt als een vogelvlucht. En dus kunnen we concluderen dat het bij vlagen even wennen is, maar dat  Amrat voldoende fijnzinnige luisterliedjes herbergt die al gauw onder de huid kruipen.