Anders dan op haar debuutalbum Desert, horen we de in Palestina geboren, in Berlijn woonachtige Rasha Nahas op haar tweede langspeler in haar moedertaal zingen. Dat is even wennen, want Arabisch heeft echt heel andere klanken dan we gewend zijn. Soms dat pakt dat goed uit, soms is het voor de ongeoefende luisteraar behoorlijk wennen. Omdat de muziek op Amrat een mix is van traditionele … Lees verder Rasha Nahas – Amrat
Op het derde album van Michael Collins a.k.a. Drugdealer komt een keur aan gastmuzikanten en –zangers en –zangeressen voorbij. Bijna was het album er niet gekomen, want Collins was een tijd lang nogal onzeker over zijn eigen stem. Gelukkig wisten anderen hem te inspireren en te overtuigen, want Hiding In Plain Sight is een vrolijk album, een geslaagde mix van soul-, pop-, jazzrock en funk, … Lees verder Drugdealer – Hiding In Plain Sight
Zestien jaar na het ontstaan van de band is No Angry Young Man terug met een nieuw album. Na Paris Rains uit 2013 bleef het lang stil. De bandleden verkenden ieder voor zich nieuwe paden, maar bleven elkaar zien. Rise Again is het derde album van de band rond frontman Jeroen van Ham. Verschillende invloeden smelten wederom samen, in nummers die het beste kunnen worden … Lees verder No Angry Young Man – Rise Again
Wunderhorse hebben we al een tijdje in het vizier. Niet voor niets stonden twee van de vier reeds verschenen singles van het solo-project van voormalig Dead Pretties frontman Jacob Slater in onze wekelijkse playlist. Zowel Teal als Leader Of The Pack zijn uitstekende voorbeelden van wat je kunt verwachten op het debuutalbum van Wunderhorse. Cub is een prachtige pop-rockplaat, die een elftal aanstekelijke nummers ten … Lees verder Wunderhorse – Cub
Het nieuwe album van de Nieuw-Zeelandse artiest Marlon Williams is behoorlijk anders dan zijn voorgangers. Gelukkig maar, zou je kunnen denken, want Make Way For Love was een echt break-up album en hopelijk zit de zanger nu beter in zijn vel. Tja, daar zit wat in, en de nummers op My Boy zijn dan ook een stuk lichter van toon. Maar ook muzikaal is er … Lees verder Marlon Williams – My Boy
Bij het verschijnen van de eerste ep – kortspeelplaat noemen de Zeeuwse taalkunstenaars van De Toegift het zelf – was het al aangekondigd: er zou spoedig een tweede volgen. Met Nooit, misschien wordt die belofte binnen een half jaar ingelost en gaat De Toegift voort op het pad dat de band met En Ik Kon Alles Zien is ingeslagen, terwijl toch ook nieuw muzikaal terrein … Lees verder De Toegift – Nooit, misschien
Laufey is de dochter van een klassiek geschoolde Chinese violiste en een jazz-liefhebbende IJslandse vader. Het is dus niet gek dat ze als jonge pianiste een diepe bewondering voor zowel klassieke als jazzmuziek ontwikkelde. Beide genres zijn dan ook ruim vertegenwoordigd op haar debuutalbum, waarop zij onder meer verhaalt over verliefdheid in het digitale tijdperk. Op eigen wijze brengt zij zo een ode aan ouderwetse … Lees verder Laufey – Everything I Know About Love
Het voert misschien te ver om Secret Molecules te bestempelen als supergroep, maar als we naar de definitie ervan kijken, dan is het zo gek nog niet. Immers “een supergroep is een band waarvan de leden reeds succesvol zijn geweest als soloartiest of als lid van een of meerdere andere bands hun sporen hebben verdiend.” Dat is bij de nieuwe Dordtse band Secret Molecules ruimschoots … Lees verder Secret Molecules – Secret Molecules
Ramon is het debuutalbum van Caleb Nichols, een Californische muzikant die sinds 2005 speelde (bas en gitaar) en zong in diverse bands, waaronder Soft People, Port O’Brian en het Rogue Wave-zijproject Release the Sunbird. Op dit debuut steekt hij zijn liefde voor Beatles nummers niet onder stoelen of banken en dat maakt het bij tijd en wijle een zeer aangenaam album. Waarom ik niet onverdeeld … Lees verder Caleb Nichols – Ramon
Met En Ik Kon Alles Zien brengt de Zeeuwse De Toegift zijn eerste kortspeelplaat naar buiten. Door de ep zo aan te kondigen wordt direct duidelijk dat we hier met taalkunstenaars te maken hebben. Eenmaal de plaat beluisterd, kan ik dit niet anders dan volmondig beamen. Kleinkunst meets pop meets jazz. Als dat geen indie is, dan weet ik het niet meer. Ik kijk in … Lees verder De Toegift – En Ik Kon Alles Zien
MuziScene magazine 