Het nummer achter de titel van het album doet vermoeden dat Bronx VI het zesde album is van dit heftig klinkende vijftal uit California. En dat is bijna juist. The Bronx werd opgericht in 2002 en bracht het jaar daarop zijn titelloze debuutalbum uit. Tijdens de bijna 20-jarige carrière van de band bracht hij vijf originele albums uit onder zijn oorspronkelijke naam en drie albums onder zijn alter ego, Mariachi El Bronx. Onder beide namen werden de bandleden de hemel in geprezen voor het benutten van de “unleashed cries of youthful blue-collar  anguish” (Los Angeles Times), en voor het schrijven van “hard-hitting and catchy hard rock tracks ” (Loudwire).  

Dat ik in 2002 mijn tienerjaren ruim achter mij had gelaten, verklaart mogelijk waarom ik nog niet eerder van de band had gehoord. De muziek lijkt namelijk enorm op hetgeen ik luisterde in mijn adolescente periode en waar van ik langzaam enigszins afstand van nam. Toch werkt de mix van hardrock, garage, punk en hardcore ook tegenwoordig nog aanstekelijk. Ik zette Bronx VI de afgelopen dagen met veel plezier op. Gedurende 37 minuten ben je verzekerd van een elftal in de categorie goed gezelschap. Wat er zo leuk aan is? De ongebreidelde energie die levendig uit je speakers knalt. 

Gitarist Joby Ford legt uit dat dit precies de bedoeling is achter het album. Voor het eerst schreven eigenlijk alle leden mee aan nummers. Hierdoor voelt het veel meer als een team-effort en dat zorgde voor synergie. Tel daarbij op dat de plaat is geproduceerd door Joe Baressi die onder andere werkte als producer voor Tool, The Melvins, Queens Of The Stoneage, Kyuss, The Jesus Lizard, Bad Religion en Nine Inch Nails en je hebt een match made in heaven.  

Een goed voorbeeld is Curb Feelers, een snoeihard en snel nummer, maar tevens goed gelaagd. Luister bijvoorbeeld maar eens naar de tamboerijn die het nummer net dat beetje meer diepte geeft. Je zou kunnen zeggen dat het overbodig is, want Brad Magers (bas) en Joey Castillo (drums) zorgen voor een gedegen wall of sound, waarover gitaristen Ken Horne en eerdergenoemde Ford hun vinnige riffs en occasionele solo’s uitstrooien, terwijl zanger Matt Caughthran zich tien slagen in de rondte zingt om daar weer overheen te komen. Of luister naar High Five, dat net als Jack Of All Trades zowel klassiek en eigentijds klinkt, of het enigszins psychedelische Mexican Summer dat begint alsof het een nummer van Kyuss is, om vervolgens af te buigen naar melodieuze hardcore die hoge ogen gooit in het skatepark en dat laatste geldt zeker voor de punk van het ijzersterke Breaking News. 

Bronx VI is een aanrader voor elke rocker, jong of oud, die houdt van dik hout zaagt men planken en af en toe even de ramen figuurlijk wil opengooien om een frisse neus te halen.  The Bronx helpt daarbij een handje en trapt ongevraagd de deur ook nog voor je in.