Pitou Nicolaes verrijkt het toch al belachelijk sterke aanbod aan Nederlands vrouwelijk songwriters talent aan de ingetogen luisterliedjes-zijde van het muzikaal spectrum. Opererend onder haar voornaam presenteert ze nu haar debuutplaat. Enkele weken na Robin Kester; ook zo’n talent dat zorgvuldig wordt gebracht en nu met een volwaardig album volop in de schijnwerpers staat. Pitou verdient dat ook met Big Tear. Pitou Nicolaes is gezegend … Lees verder Pitou – Big Tear
Ruim een half jaar geleden verscheen de eerste single van een toen nog schijnbaar onbekende artiest, The Jordan. Het nummer heet quasi toepasselijk You Don’t Even Know Me. Maar er schuilt een oude bekende achter The Jordan, want de frontvrouw van de band die is genoemd naar de Amsterdamse buurt de Jordaan, is niemand minder dan Caroline van der Leeuw, a.k.a. Caro Emerald. Ondertussen … Lees verder The Jordan – Nowhere Near The Sky
Ruben Hoeke zit dit jaar 30 jaar in het vak. De laatste jaren was hij voornamelijk bezig met zijn eigen Ruben Hoeke Band. Met Reloaded viert hij 30 jaar podiumervaring met een album dat in het verlengde ligt van de directe voorgangers Sonic Revolver en All Saints. Toch is het niet per se meer van hetzelfde. Zo bevat Reloaded wel veertien nummers en daar zitten … Lees verder Ruben Hoeke Band – Reloaded
Op het derde album van Michael Collins a.k.a. Drugdealer komt een keur aan gastmuzikanten en –zangers en –zangeressen voorbij. Bijna was het album er niet gekomen, want Collins was een tijd lang nogal onzeker over zijn eigen stem. Gelukkig wisten anderen hem te inspireren en te overtuigen, want Hiding In Plain Sight is een vrolijk album, een geslaagde mix van soul-, pop-, jazzrock en funk, … Lees verder Drugdealer – Hiding In Plain Sight
Laufey is de dochter van een klassiek geschoolde Chinese violiste en een jazz-liefhebbende IJslandse vader. Het is dus niet gek dat ze als jonge pianiste een diepe bewondering voor zowel klassieke als jazzmuziek ontwikkelde. Beide genres zijn dan ook ruim vertegenwoordigd op haar debuutalbum, waarop zij onder meer verhaalt over verliefdheid in het digitale tijdperk. Op eigen wijze brengt zij zo een ode aan ouderwetse … Lees verder Laufey – Everything I Know About Love
Na het uitbrengen van haar full-band rockalbum Pearl uit 2019, verkent gooit de in Bermuda woonachtige singer-songwriter Heather Nova het met de opvolger over een totaal andere boeg. Other Shores is een album uit met akoestische covers. Anders dan bijvoorbeeld bij de coveralbums van Cat Power, waarbij de vertolking soms zo ver van het origineel ligt, dat je niet eens doorhebt naar een heruitvoering te luisteren, … Lees verder Heather Nova – Other Shores
No, no, no, no, no, it’s a dollar billl, it’s a dollar bill. Het lijkt alsof het duo Dylan Hadley en Cole Berliner de microfoon heeft opengezet en maar iets probeert. Resultaat: een liedje getiteld Chariot On Top, en bijna 2 minuten pure absurditeit waar Barend Servet zich niet voor zou schamen. Die indruk wekt Mint Chip, het tweede album van Kamikaze Palm Tree, alle … Lees verder Kamikaze Palm Tree – Mint Chip
Grootse kapsels, imposante rockposes, maar de schoudervullingen en glitter kleding laat Zweeds H.E.A.T achterwege. Voorts is het één grote revival van rock uit de jaren tachtig: Eye Of The Tiger of zo u wilt The Final Countdown op herhaling. Zanger Kenny Leckremo heeft er ook een fantastische bijpassende strot voor. Hoor ‘m een album lang heel effectief theatraal uithalen, het bezorgt liefhebbers op zeker kippenvel. … Lees verder H.E.A.T – Force Majeure
In 2008 verscheen de akoestische ep Nation Of Heat. Destijds was Joe Pug een college drop out, die als timmerman zijn brood verdiende. Als 22-jarige nam hij tussen de bedrijven door nummers op. Later zou hij Nation Of Heat als een demo beschrijven, maar daarmee doet hij het meesterwerk eigenlijk te kort. Inmiddels is hij bijna 40 jaar en begon het aan hem te knagen … Lees verder Joe Pug – Nation Of Heat (Revisted)
Een uit de kluiten gewassen man met baard uit Tulsa in Oklahoma, met zo’n cap op: John Moreland is een geschikte illustratie voor ‘don’t judge by the cover‘. Jaren zong hij in hardcore bands, tot die akoestische gitaar, zijn schuurpapieren warme stem en de kunst van het liedjes schrijven het toch won. Maar goed ook, want zijn zesde album Birds in the Ceiling is een … Lees verder John Moreland – Birds in the Ceiling
MuziScene magazine 