Minder op je telefoon zitten en meer dansen, dat is de boodschap van het negenkoppige spektakelstuk Jungle by Night. In tijden van algoritmes en constante digitale afleiding wil het Amsterdamse collectief juist een ode brengen aan het natuurlijke en spontane ritme van de mens. Met zes albums onder de riem is het collectief uitgegroeid tot een begrip in de dancescene en nu de zalen weer … Lees verder Jungle by Night – Algorhythm
Ja, hallooooooo! George Dr. Funkenstein Clinton in da house! Cimafunk begint funky als hell, hoe kan het ook anders, met the mothership langszij. De naam van de Cubaanse artiest is ontleend aan de benaming voor Cubanen van Afrikaanse herkomst die zich verzetten tegen de slavernij cimarrón. En met al die kenmerken op een rij heb je gelijk aardig in de smiezen wat voor muziek hij … Lees verder Cimafunk – El Alimento
Het nummer achter de titel van het album doet vermoeden dat Bronx VI het zesde album is van dit heftig klinkende vijftal uit California. En dat is bijna juist. The Bronx werd opgericht in 2002 en bracht het jaar daarop zijn titelloze debuutalbum uit. Tijdens de bijna 20-jarige carrière van de band bracht hij vijf originele albums uit onder zijn oorspronkelijke naam en drie albums onder zijn … Lees verder The Bronx – Bronx VI
Drie jaar na de release van zijn laatste album, brengt Hippo Campus zijn nieuwste EP uit. De band, onder leiding van zanger Jake Luppen (tevens bekend als Lupin), laat wederom zien dat hij er niet vies van is zichzelf te blijven ontwikkelen en opnieuw uit te vinden. Gedurfder dan eerdere werken, schemert op Good Dog, Bad Dream een kant van de groep door die we nog niet eerder zagen. Door: Demi Drost … Lees verder Hippo Campus – Good Dog, Bad Dream
Net als je denkt dat de komkommertijd echt is begonnen, verschijnt er opeens als donderslag bij heldere hemel een nieuw album van Ty Segall. Toegegeven, het was wat stil rond de productieve rocker. De man is meestal wel goed voor een album per jaar, maar hé, corona raakt iedereen nu eenmaal. Toch kan Segall niet worden verweten dat hij bij de pakken is gaan neerzitten. Zo kondigde hij gisteren … Lees verder Ty Segall – Harmonizer
Wie luistert naar Watch Over Me (Early Years 2002-2009) van Lissie kan zich nauwelijks voorstellen dat het om materiaal gaat dat de singer-songwriter eerder niet goed genoeg vond. En toch komt het daar eigenlijk wel op neer, want deze verzameling liedjes stond op verschillende hard drives van de gelauwerde zangeres en gitarist uit Illinois en dateert uit de periode van vóór haar ontdekking door een groot label. Dat ze ging graven … Lees verder Lissie – Watch Over Me (Early Years 2002-2009)
Soms ga je af op een naam. Dan vind je een band al cool voordat je nog maar een noot hebt gehoord. Het overkwam mij jaren geleden met de New Yorkers van A Place To Bury Strangers. Ik denk dat het zo’n tien jaar geleden is dat ik het drietal beleefde in een uitverkocht Rotown in Rotterdam. Daar werd ik overdonderd door zijn wrede live-optreden, dat was overladen met met experimentele sonische oorlogsvoering … Lees verder A Place To Bury Strangers – Hologram
Het voordeel van wat ouder worden is dat er belletjes gaan rinkelen wanneer oude rotten blijkbaar opnieuw de studio zijn ingedoken. Na een radiostilte van bijna 20 jaar, komt de Schotse Band Del Amitri met zijn zevende studioalbum. Voor wie, om met onze demissionair minister-president te spreken, niet direct een actieve herinnering heeft aan de Schotten, geef ik hierbij een hint: je zou ze kunnen kennen van Nothing Ever Happens, … Lees verder Del Amitri – Fatal Mistakes
Het was even wachten op de opvolger van The Datsuns, maar na het in 2014 uitgebrachte Deep Sleep ziet Eye To Eye nu het daglicht. De uit Cambridge afkomstige Nieuw-Zeelanders tappen op deze nieuwe langspeler nog steeds uit het garage-rock vaatje, gooien er een vleugje stoner doorheen en voegen keyboards naar smaak toe. Spoiler alert: dit gerecht valt erg goed op de maag. Het album … Lees verder The Datsuns – Eye to Eye
Met vier albums achter de rug – het titelloze debuut uit 2011, Sonic Bloom (2013), Who Sold My Generation (2016) en Myth of A Man (2019) – heeft de band Night Beats een reputatie opgebouwd als een betrouwbare leverancier van hedendaagse rock ‘n’ roll. Zelf zag ik Night Beats ooit op een festival, maar de band toerde over de hele wereld en deelde het podium met onder meer The Black Angels, The Jesus and Mary Chain, BRMC, The Zombies, Black Lips, Ty Segall en Thee Oh Sees. Op Outlaw … Lees verder Night Beats – Outlaw R&B
