Het duo ’68 heeft het rock ’n’ roll hart op de juiste plek zitten. Zoals ze het zelf zeggen: Rock ‘n’ roll never gave me a thing – nee, ze hebben het gewoon gepakt. En dat is vooral wat Give One Take One is: a backpocket full of riffs. Yeah! Heftige muziek, rauw, sleazy, riffgedreven, met smerige gitaar en beukende drums. Waardoor er allerlei andere … Lees verder ’68 – Give One Take One
Als je teveel door standaard popmuziek, reclamedeuntjes en Netflix emodeuntjes wordt overspoeld vergeet je al snel dat er meer is. Dat die muziek maar een keuze is, een klein onderdeel van een oneindige zee van mogelijkheden. Dat muziek tijd is, dat ritme niet nodig is, dat zang niet nodig hoeft te zijn, dat je elk instrument kan vergeten, dat de noten te kraken zijn tot … Lees verder Vapour Theories – Celestial Scuzz
Je zal maar in Engeland wonen. Misleid worden door de politiek, in de steek gelaten door de grote bedrijven, om als rat op een zinkend schip te kreperen (er zijn er die al een spuitje krijgen). Zoiets vraagt om een antwoord. Uit de kunst bijvoorbeeld (wat het gewone leven was geweest, als het gewone leven niet al het gewone leven was geweest). En in de … Lees verder TV Priest – Uppers
Op het eerste gezicht is Rat-A-Tat-Tat van Dale Crover een vreemd hybride. Daarmee volgt het hetzelfde recept dat Crover (multi-instrumentalist maar vooral drummer bij Melvins, Red Kross, Altamont en – ooit – Nirvana) inzette op zijn vorige album, The Fickle Finger Of Fate. Door: Paul Henning Met een uitgesproken 90-er jaren vibe komen er achtereenvolgens psychedelica (Tougher), softe indie (I’ll Never Say) met lekker fluitend … Lees verder Dale Crover – Rat-A-Tat-Tat
Het is nauwelijks drie maanden na hun laatste release – je hebt je nauwelijks omgedraaid in je bedje – of daar zijn ze alweer: the Osees! Wat zijn dat voor gasten? Dat is toch overkill? Dat is toch je eigen ‘markt’ vercoroniseren? Door: Paul Henning Nee, wees gerust, Panther Rotate ontsnapt daar glansrijk aan. Want ook al wordt het gepresenteerd als een remix, een herwaardering … Lees verder Osees – Panther Rotate
Toen de Osees (OCS/Oh Sees/The Oh Sees/Thee Oh Sees – nog op te volgen door ocees/ow siehs/oe siews/oghr zwiews) in mijn leven kwam – en wees eerlijk, iedereen heeft zo’n moment – was ik jong, goed opgevoed, helder van geest en arm als een twintigjarige. Het was een van de vele garagerock-bands uit het garageband-woud. Ze speelden zich voor mij pas in de kijker met … Lees verder Osees – Protean Threat
MuziScene magazine 