Op de vierde en laatste avond vol streams komt de fine fleur van de Nederlandse scene langs. Dat maakt de zoektocht naar het opvallende en nieuwe lastiger; we kennen immers al veel van de acts.

Om te beginnen nog een tweetal observaties uit vier avonden streamen. Gaat dit uitlopen op een wapenwedloop? De bands met de beste geluidskwaliteit blazen geregeld de anderen weg. Alleen een registratie van live spelen is echt niet meer genoeg om indruk te maken. De geluidskwaliteit is voor de impact misschien nog wel belangrijker dan het beeld. Dus als je eens mee moet doen met een stream als band, dan wordt het zaak goed aandacht aan de productie te geven. Anders verlies je de strijd al op voorhand. Tweede observatie: de handel in overalls had zeker een uitverkoop. Kieff doet het al langer, van die vrolijke pakken en elk bandlid een ander kleurtje. Maar er zijn er inmiddels meer.

Avond vier, enkel Nederlandse acts. Jammer, een paar bekoren ons minder dan we hadden verwacht. Vaak omdat het gewoon niet zo lekker klinkt. Mich begint lekker, maar het wordt door eentonigheid in het materiaal dan toch een beetje vlak. Luka, waar we fan van zijn vanwege haar mooie debuutplaat, haalt live niet de dynamiek die je wel op de plaat hoort. En Global Charming, dat bandje dat heerlijke postpunk maakt a la Talking Heads of The B-52’s, die gitaren zonder sustain slaan toch een beetje dood. Fleur kreeg in de aanloop naar ESNS veel aandacht. Jaren zestig pop, herinneringen oproepend aan bijvoorbeeld Françoise Hardy. Puike liedjes uit The Kik-fabriek, kaarsrechte pony, instrumenten uit die tijd en bandleden die alsof het The Monkeys zijn ogenschijnlijk op uiterlijk zijn geselecteerd. Het concept klopt tot op het detail. Alleen vallen de vocale prestaties van Fleur vanavond een beetje tegen.

Waar we wel bij bleven hangen tijdens het zappen:

Zit die gast nu met een hamer op zijn piano te slaan? Pieter de Graaf verleid me om te blijven hangen vanwege die enigszins ongebruikelijke wijze van het bespelen van dat instrument. Met een looper bouwt hij lagen op en die hamer op de piano produceert de basdrum. Het is niet heel vernieuwend wat De Graaf doet, maar is boeiend om te zien en de composities die er uit voortvloeien zijn aangenaam om naar te luisteren. En dan bedoel ik thuis achter de buis want in een kroeg verzuipt dit onvermijdelijk in het geroezemoes.

Ik blijf hangen bij Spill Gold vanwege hun opvallende sound. Het duo van drums en toetsen gebruikt bijvoorbeeld een Korg analoge synth om groftandige baslijnen neer te zetten. En de drumkit is uitgebreid met een aangenaam klinkende metaalwerkplaats. Nee, het is geen Kiem, maar het doet daar onvermijdelijk wel aan denken. Voeg daar de dromerige slepende zanglijnen aan toe en je hebt een mix die niet alledaags is.

‘Alles moet beter’, staat er op de drumkit. Op het podium grote blauwe enveloppen en een liedje over de belastingdienst. Goede timing van Hang Youth. Nederlandstalige punk met liedjes van hooguit twee minuten. Niks nieuws, hooguit vermakelijk voor een kwartiertje. En punk is terug, staat er in de krant, dus… „Zet de zuidas in de as”, zingen de vier bandleden met Amsterdams accent. Een vijfde bandlid rent alleen rondjes over het podium. Doel van dit alles? Het omverwerpen van het kapitalisme. En, zo zegt de band, als dat met hun debuutplaat nog niet lukt, dan gaan ze gewoon dreigen er nog één te maken. Dat gaat vast helpen.

Van alle Nederlandse acts die we op de vierde avond voorgeschoteld krijgen zijn er maar een paar die echt de aandacht grijpen. Helaas zijn het veelal oude bekenden of al bekendere acts die indruk maken. Marien Dorleijn bijvoorbeeld, die nu eens niet met Moss maar in een andere bezetting ongeveer dezelfde muziek maakt onder de naam Opera Alaska. Het is een ‘zoek de verschillen’ maar wel weer gewoon goed.

Sodeknetter, wat een groeispurt maakt Robin Kester door. Toen ik haar ruim een jaar geleden zag, leek ze nog een weifelende artiest die ook nog niet een heldere keuze in het repertoire had gemaakt. Die charmante verlegen bescheidenheid zie je terug als ze haar publiek toespreekt. Maar als de band eenmaal begint te spelen staat daar nu een volwassen songwriter die weet wat ze wil en zich als een vis in het water voelt. Pure kwaliteitspop. In deze sessie twee nieuwe nummers en het al bekende prachtig swingende Sweat And Fright. Als die groei zo doorgaat, dan wordt dat nog wat zeg…

Bijna net zo indrukwekkend in Luwten. We schreven het al over haar onlangs verschenen EP: prachtige songs in betoverende elektronische verpakking. In deze sessie hoor je ook over wat een prachtige stem zijn mag beschikken.

Een tot slot Son Mieux dat ESNS mag afsluiten. Tja, wat moet je hier nog aan toevoegen… Mijn smaak is het niet direct, maar aan deze show is een puntje te zuigen, toch?

Dat was het dan. Wat mij betreft volgend jaar gewoon weer live in Groningen, maar voor mij graag óók online!