Soms volg ik artiesten die zo obscuur zijn dat ik zelf verrast word wanneer ze als popcorn oppoppen in Spotify. Onlangs overkwam me dat met Ene Palk. De Boekelose singer-songwriter heeft een nieuwe plaat. Mooi ding, lekker geluisterd. Met name In De Touwen kan mijn waardering wegdragen. Maar wat er vervolgens dankzij Spotify voorbijkwam is ook het vermelden waard. Bovendien is het aantal singles dat … Lees verder Verrassende 15
De punkrock wordt stapsgewijs vervangen door moddervette pathetiek. In die zin lijkt de ontwikkeling van Iers Fontaines DC wel wat op die van Brits Idles. Ze begonnen ooit met snelle stampers van het type ‘zweet-en-snot-voor-je-ogen’. Maar als de jaren verstrijken gaat het tempo gemiddeld genomen omlaag en neemt het aantal songs dat een poppy pakkende deun combineert met ‘brok-in-de-keel-moties’ toe. Kosten nog moeite worden gespaard, … Lees verder Fontaines DC – Romance
Als je wakker wordt en je je afvraagt waar je nu in hemelsnaam een liedje van Leonard Cohen hebt opgepikt, maar het in werkelijkheid The Score is. Dat liedje waarmee de soloplaat van Fontaines DC-zanger Grian Chatten opent is er zo een die eeuwigheidswaarde kan gaan krijgen, die je over twintig jaar nog hoort in lijstjes van evergreens. Simpel, op het eerste gezicht, maar met … Lees verder Grian Chatten – Chaos For The Fly
Veel tijd heeft Fontaines D.C. weer niet besteed aan het vinden van verrassende akkoordprogressies. Veel van hun beste nummers zijn in feite gebaseerd op het eindeloos herhalen van hetzelfde patroon. Vaak ook nog akkoordenwisselingen van het kaliber waar de meeste bands tijdens het jammen direct hun neus voor ophalen: ‘Nah, ’s niks, te cliché, laat maar’. Wat is het dan toch dat vijf Ieren met … Lees verder Fontaines D.C. – Skinty Fia
Er zijn soms van die dagen dat je aan jezelf twijfelt. Bij mij zijn dat doorgaans de weekdagen en het weekend. Dat je je afvraagt of je het wel allemaal goed gezien en gehoord hebt. Als voetbal oorlog is en oorlog voetbal – als je sommige analisten over de waanzin in Oekraïne hoort spreken – dan is een concert ook voetbal. Voor een optimale beleving … Lees verder Life ain’t always empty
We zijn het bij MuziScene niet gewoon aandacht te geven aan verzamelaars, maar deze is moeilijk te negeren: een serie topmuzikanten van de alternatieve overtuiging geeft hun interpretatie van misschien het meest iconische werk van The Velvet Underground uit 1967: The Velvet Undergound & Nico. Er is een indrukwekkend arsenaal talenten overtuigd om mee te werken. Achtereenvolgens komen Matt Berninger, Sharon Van Etten (met Angel … Lees verder Various Artists – I’ll Be Your Mirror – A Tribute To The Velvet Underground and Nico
„Natuurlijk konden we geen carbon copy van Songs Of Praise maken. Dat heeft geen enkele zin. Zie het als een schilder die je in 2018 spreekt en die tekeningen maakt met een pen. Als je die twee jaar later ontmoet en hij doet dan nog steeds precies hetzelfde met die pen, dan is het toch terecht als je de vraag stelt waarom hij niet eens … Lees verder De ethiek van Shame: elk liedje moet weer anders zijn
Ik wil weer puber zijn, nee beter nog, jong adolescent. Ik wil met een samengeknepen buik haar horen zeggen dat ze dacht dat we vrienden zijn en het nooit meer kan worden dan dat. Ach wat, het heeft toch allemaal zinloos. Lange nachten zwerven door de stad, denkend dat iedereen je ziet en er wat van denkt. Je carrière is gelanceerd want je bent jong … Lees verder Fontaines D.C. – A Hero’s Death
MuziScene magazine 