Katie Crutchfield is toe aan haar vierde album die ze onder de naam van haar band uitbrengt, een naam die veel weg heeft van een intense niesbui. In vergelijking met voorganger Out In The Storm (2017) is een flinke stap gezet in de richting van meer mainstream gitaarpop met de voeten in Amerikaanse country&western tradities. Voor deze plaat werkte ze samen met Brad Crook, bekend … Lees verder Waxahatchee – Saint Cloud
Calble Ties zet opener Hope in. Een mooie melancholieke akkoorden overgang en enkel de stem van Jenny McKechnie. Pats: ze grijpen instant mijn aandacht en als het nummer na de rustige introductie stap voor stap in intensiteit groeit hebben ze mij overtuigd. Dit trio uit Australië – en dat horen in tegenstelling tot de Sniffers nu eens niet direct aan het accent – speelt hun … Lees verder Cable Ties – Far Enough
Roerganger van Nada Surf Matthew Caws is in de goede zin van de benaming een gutmensch. Dat ligt er dik bovenop in zijn teksten en als je hem op sociale media volgt zie je dat het draait om gezin, familie en zorg voor anderen. Politiek zeer uitgesproken tegen hedendaagse politieke stromingen die zich kenmerken door een schrijnend gebrek aan inlevingsvermogen. Hij woont tegenwoordig aan de … Lees verder Nada Surf – Never Not Together
Dan Bejar, die al sinds 1995 onder deze naam platen uitbrengt, verrast ons nu weer eens met een plaat die hij volledig samen met producer John Collins in elkaar heeft geknutseld. Het resultaat is deels om bedenkelijk een wenkbrauw bij op te trekken, deels goed genietbaar. In de uitleg van platenmaatschappij Merge lezen we dat de Canadees Bejar een plaat wilde maken met een sound … Lees verder Destroyer – Have We Met
Veteranen Steven en Jeff McDonald begonnen ooit in 1978 al als The Tourists en na wat aanpassingen van de bandnaam hebben ze decennia lang furore gemaakt als Redd Kross. In al die jaren joegen ze vooral de verkeerde personen tegen zich in het harnas met hun grappen en grollen en dat wordt nu nog steeds aangevoerd als voorname verklaring waarom deze alternatieve gitaarformatie nooit echt … Lees verder Redd Kross – Beyond The Door
Misschien komt het door mijn kritische stelling – ‘je nieuwe plaat verrast door niet te verrassen, ik had een koerswijziging verwacht’ – dat Bob Mould mijn vraag met defensieve wedervragen beantwoordt. Hij somt in een gesprek met MuziScene in een Amsterdamse gelegenheid op wat de verschillen zijn met de drie voorgaande platen die hij met Jason Narducy en Jon Wurster maakte. ‘Heb je het orkest … Lees verder Bob Mould -Sunshine Rock
Oké, het is flauw, maar wat een hopeloze naam heeft deze artiest. Na wat oefenen blijft het toch vooral op het geluid van niesen lijken. Gelukkig staat het geluid van de band zelf als een huis. Hoewel, band, achter Waxahatchee gaat soloartiest Katie Crutchfield schuil. Om haar heen verzamelt ze puike muzikanten die haar liedjes op Out In The Storm prachtig uitvoeren. Gruizige punkpop en … Lees verder Waxahatchee – Out In The Storm
Natuurlijk helpt het gitaargeluidje in de solo in Dean’s Room bij het maken van de connectie met The Cure op hun meest vrolijke momenten. De single van de eerste soloplaat van Allison Crutchfield (eerder P.S. Eliot en Bad Banana ) ademt de sfeer van en deelt het huppeltje in het ritme met bijvoorbeeld Just Like Heaven. En ook de synths in Secret Lives and Deaths … Lees verder Allison Crutchfield – Tourist in This Town
Lambchop presenteert zich als een band maar is in feite enkel en alleen Kurt Wagner. Op Flotus (een afkorting die op deze plaat staat voor For Love Often Turns Us Still, en dus niet First Lady of the United States) slaat hij radicaal een nieuwe richting in, zonder zijn eigen identiteit te verliezen. Flotus is een met elektronica overgoten plaat. Tijdens zijn werk in het … Lees verder Lambchop – Flotus
Het feit dat de bandnaam en de naam van het nieuwe album achter elkaar geschreven oplevert ‘a giant dog pile’, is al een beetje een ‘dead giveaway’ van waar we hier mee te maken hebben. A Giant Dog is een formatie uit Austin Texas die het leven niet zo serieus neemt. En hun ongein gieten in onvervalste rammelende garagerock en naar het schijnt spetterende live-shows. … Lees verder A Giant Dog – Pile
MuziScene magazine 