Misschien komt het door mijn kritische stelling – ‘je nieuwe plaat verrast door niet te verrassen, ik had een koerswijziging verwacht’ – dat Bob Mould mijn vraag met defensieve wedervragen beantwoordt. Hij somt in een gesprek met MuziScene in een Amsterdamse gelegenheid op wat de verschillen zijn met de drie voorgaande platen die hij met Jason Narducy en Jon Wurster maakte. ‘Heb je het orkest niet gehoord? Is je niet opgevallen dat ik voor het eerst in jaren mijn zang niet dubbel?’

Nee, Sunshine Rock is niet hetzelfde als de drie voorgangers. In een opzicht geldt dat zeker: de plaat laat bij wijze van antwoord op Trumpiaanse tijden een optimistische kant van doorgaans zwartkijker Mould zien. Zozeer zelfs dat je bijna denkt dat zijn teksten ironisch zijn, wat door Mould – ‘Ik meen er elk woord van’ – stellig wordt ontkend.

In sleutelnummer Camp Sunshine zingt hij: ‘We can’t predict the future, you can’t forget the past. Just enjoy the moments we have. Regardless of what comes next, always treat your friends with love and respect. Always be grateful, always say thank you and please take me back to Camp Sunshine‘. Sunshine Rock ligt 8 februari in de winkels en kunnen fans van Mould blind kopen.