Met het titelnummer Hello, Hi dat eerder als single werd uitgebracht heeft Ty Segall iedereen – al dan niet bedoeld – op het verkeerde been gezet. De toon leek gezet voor het tweeëntwintigste (!) album van de Californische fuzz-rocker, maar niets lijkt minder waar, want de overige nummers zijn een stuk rustiger, uitgekleed bijna, met veel minder fuzz dan je zou verwachten en veelal akoestisch. Hierdoor komen de teksten meer centraal te staan en blijkt dat de blinde gitaargod ook goed overweg kan met taal.  

Hello, Hi lijkt Segall in tegenstelling tot voorganger Harmonizer, vooral voor zichzelf gemaakt te hebben. Het is dan ook even wennen, maar na een paar keer draaien ben ik er toch weer voor de volle 100% voor gevallen. Het begint met een zoete, akoestische groet die Good Morning heet. Cement is al even folk-achtig, al klinkt het ook enigszins psychedelisch. De brug naar de single wordt geslagen door het nummer Over, dat meer is opgetuigd met drum en bas, toch klein aanvoelt, maar er ook voor zorgt dat het album niet voortkabbelt.  

Het is slechts een voorbeeld van hoe slim dit album in elkaar is gestoken. Want, hoewel Segall nergens echt uit de band springt, is deze nieuwste plaat veelzijdiger, dan het na een vluchtige luisterpoging doet vermoeden. Looking At You bijvoorbeeld wordt geflankeerd door twee akoestische nummers. Het begint zelf ook rustig, maar kent een gedegen opbouw, inclusief ronkende gitaarsolo in het midden, voordat het weer wordt gestript, waardoor de overgang naar Don’t Lie – een cover van The Mantles – heel natuurlijk is.  

Hoogtepunt van de plaat is voor mij Saturday Pt. 2 dat ook al zo’n geweldige opbouw kent, die lijkt te culmineren in een sax-solo door Segalls vriend en vaste medewerker Mikal Cronin. Hoewel de solo er uitspringt, is het op de achtergrond de bas die maakt dat dit nummer, samen met prettige drum breaks, mijn favoriet is. Het wordt gevolgd door slotnummer Distraction, dat bijna hypnotiserend is en dat uitnodigt tot dagdromen en mijmeren. Wat een heerlijke afsluiter en wat een fijne zomerplaat: Hello, Hi is als een verkoelende bries op het heetst van de dag en als een dekentje voor wie na een zwoele avond nog niet naar bed wil terwijl de kilte van de nacht langs de benen opkruipt.