Kijk, Tessa Douwstra straalt. Haar neus krult bijna van plezier. Eindelijk is het dan zover. Twee keer uitgesteld maar liefst. Maar na alle coronaheisa is het nu echt zo: Luwten treedt op in Rotown om naast heel veel andere liedjes toch ook nog werk van haar vorig jaar verschenen album Draft te spelen, en ze wordt er bijna emotioneel van.

Want het is ook niet zo maar een avond. Het is het laatste concert van de tour. En vanavond was haar moeder er dan ook. Die gaf haar een kaartje om haar er aan te herinneren hoe ze ooit is begonnen, en waar ze nu staat. Uitgebreid bedankt ze de leden van haar begeleidingsband en de geluidstechnicus. Het is een droom om met ze op pad te zijn, vertelt ze. En zij zorgen voor de broodnodige onvoorspelbaarheid in het leven van Douwstra, die normaal nogal van controle houdt. Een onvoorspelbaarheid die de dag waarop ze dan eindelijk in Rotown speelt voor haar onvergetelijk gaat maken, zeker in contrast met al die vlakke dagen de afgelopen jaren die allemaal op elkaar leken.

Ze benadrukt het nog maar eens aan haar publiek: die driekoppige band om haar heen speelt alles live. Als octopussen met wel acht ledematen weten ze alle apparatuur aan te sturen, de drums en de bas te laten klinken en de achtergrondzang te verzorgen. En zodoende vertalen ze wat er op de plaat staat naar de concertzaal. En dat doen ze fabelachtig goed.

Kijk, Tessa Douwstra straalt. Ze zoekt oogcontact met haar bandleden en die glunderen terug als ze subtiel allemaal tegelijk precies op de tel een toon afknijpen. Luwten speelt in Rotown haar tot in de kleinste details minutieus uitgedachte liedjes. Hoe knap Luwten het studiowerk naar een live-optreden vertaalt, komt samengebald bijeen in The Thought Of You. Douwstra zet het liedje in op haar gitaar, fluistert tegen de band ‘zingen jullie mee’? Vanuit drie hoeken van het podium klinken staccato kreetjes – voor het podium een stereo-feestje – die met elkaar het sampletje met stemmetjes nabootsen dat op de plaat te horen is. Haarscherp, ongekend strak getimed.

Niet alleen op de plaat, ook live munt Luwten uit in perfectie. Haar minimale elektropop lijkt in niets op een schets, ook niet in de uitvoering die het op het podium krijgt. Grappig is daarom dat Douwstra, rommelend aan een gitaar die zo lijkt het sterk is ontstemd geraakt, vertelt dat het beeld van een schets een rol heeft gespeeld bij het maken van Draft. Ze vindt dat een mooie gedachte, een mens als schets, nooit helemaal af, altijd onderweg, nooit helemaal perfect. Het zal uit bescheidenheid voortkomen, want het concert dat Luwten Rotown voorschotelde is een bewonderenswaardige oefening in perfectie. Zonder dat het statisch wordt want Luwten gaat op momenten ook gewoon los, in Airport bijvoorbeeld. Op het dansbare hoogtepunt danst Tessa Douwstra met gesloten ogen en laten de diepe bastonen van de Moog de zaal trillen. Zie je? Ze straalt.