Mijn kennismaking met Meskerem Mees was de samenwerking met Tourist LeMC op de title track van zijn album Niemandsland, dat eerder dit jaar werd uitgebracht. Een fijn, mellow nummer, waarbij de stem van Mees de reeds aanwezige kwaliteiten tot een nog hoger niveau tilt. Ik ben dan ook ten zeerste benieuwd naar het debuutalbum van deze getalenteerde singer-songwriter uit Gent. Het resultaat is een ijzersterke, wonderschone plaat genaamd Julius.

Meskerem Mees pakt je vanaf de eerste tonen bij de hand. Haar teksten worden in Seasons Shift begeleid door niets meer dan louter een tedere gitaar en prachtig cellospel door Febe Lazou; een geheel dat je omhelst. Wat klein en kwetsbaar begint, kruipt heel geleidelijk aan uit zijn schulp. Het groeit en krimpt, deint als de golven op zee en draagt iets klassieks met zich mee door de diepte van de cello. Het daaropvolgende Parking Lot sluit hier feilloos op aan.

In het grootste deel van The Writer valt ook de cello weg, waardoor we overblijven met de puurste kern, de basis voor het hele album: Mees’ ontzettend steady, maar authentieke, karaktervolle stemgeluid en wonderlijke, verhalende lyrics. Pas tegen het einde maakt de strijker een voorzichtig rentrée. Blue And White, nummer vier op de plaat, is een kunststukje; een fijne gelaagde compositie, met af en toe een vleugje collage – neem het serene ruisen van de zee op de achtergrond, het decor voor dit nummer, maar ook de pianoladders en de vocale harmonieën.

Dat Meskerem Mees niet alleen een goede zangeres is, maar zoals eerder benoemd ook een getalenteerd storyteller, bleek al uit een van de singles die voorafging aan het album: Joe, maar mijn absolute favoriet is toch Where I’m From. Het is indrukwekkend krachtig, en als we nog niet overtuigd waren van Mees’ talent, dan doet ze dit met dit nummer, waar ze er nog een extra schepje bovenop doet. De teksten zijn on point – om over de opbouw en de onwijs goed vormgegeven dip in het nummer nog maar te zwijgen. Where I’m From bundelt alle kracht van Mees’ magie samen tot een spreekwoordelijke juweel.

Soms zijn er van die liedjes, waarvan het voelt alsof ze speciaal voor jou geschreven zijn. Alsof de artiest je rechtstreeks aanspreekt. Julius staat vol met zulke nummers, die vanaf de eerste klanken een plekje veroveren in mijn hart. Ook de gele kleur op de albumcover is zeer aansprekend en dus perfect gekozen. Het doet denken aan zonsopkomst, en dat is precies hoe dit album klinkt: een folkpop-cadeau voor herfstachtige dagen dat enkel doet verlangen naar meer.