Het is de vraag wie Rock ‘n’ Roffa mag munten, maar feit is dat El Fatso de ballen heeft om zijn nieuwe EP zo te noemen. De naam blijkt goed gekozen, en mocht er een T-shirt komen naar aanleiding van deze release, dan houdt ondergetekende zich aanbevolen. Behalve de vette naam is het artwork van deze plaat namelijk ook dik in orde. Op de cover zien we een gespierde haan omringd door paisleymotieven, jaren-70 in herinnering brengende patronen. Kleurrijk en enigszins psychedelisch. Zou dat zijn terug te horen in de muziek? 

Gespierd is het zeker. Je zou de vier nummers op Rock ‘n Roffa gerust als stevige rock, overgoten met een eigentijds popsausje kunnen typeren. De stem van zanger/gitarist Tom Schreuder vertoont aangename overeenkomsten met die van Josh Homme en ook qua muziek zit El Fatso in dezelfde hoek, al kunnen we wat dat betreft zeker ook Millionaire als referentie noemen.  

Wie op de site van El Fatso kijkt, ziet dat de band de afgelopen jaren flink wat ervaring heeft opgedaan met liveoptredens. Dat daar in 2020 een abrupt einde aan is gekomen, is absoluut niet terug te horen op Rock ‘n’ Roffa. De vier nummers laten goed op elkaar ingespeelde muzikanten horen, die elkander zoveel mogelijk de ruimte geven zonder dat aan scherpte of kracht wordt ingeboet. Want, oh oh, wat klink het strak!  

De bassist en de drummer zorgen voor een solide muur waar de overige muzikanten genoeglijk tegenaan kunnen leunen. Sinds het begin van zijn bestaan heeft de band diverse personeelswisselingen ondergaan, maar het huidige vijftal is duidelijk al op elkaar ingespeeld. Pas een half jaar geleden werden bassist Maartje Leegsma, die je zou kunnen kennen van Jibber Jabber & the Jams, en gitarist Thomas Gribnau, die ook synthesizer voor zijn rekening neemt aan de gelederen toegevoegd. Mede daarom moet eerdergenoemde muurtje wel stevig zijn, want drie gitaren en een synth zorgen voor behoorlijk tegengas.  

Het resultaat is energieke, soms funky (Thirsty) rock, met catchy hooks, stevige riffs, nu en dan subtiele maar even vaak vrijpostige gitaarsolo’s en onweerstaanbare refreinen. Een derde gitarist en de toevoeging van synths, die niet overheersen, maar op bijvoorbeeld slotnummer Should Have geen onbelangrijke rol spelen, maken dat een extra laag is toegevoegd aan de toch al indrukwekkende sound van El Fatso.  

Rock ‘n’ Roffa staat bol van positieve energie. Het geluid is groots, vuig en rondborstig. Berg je maar wanneer El Fatso wordt losgelaten zodra de podia weer open mogen. Tot die tijd is een dagelijkse dosis Rock ‘n’ Roffa een must om weerstand op te bouwen. Je zult het nodig hebben, want je zou mij zomaar vooraan in moshpit kunnen tegenkomen…