Na enkele releases en het zelfgeproduceerde debuutalbum Fall In Fall Out van The Luka State in 2021 wordt de opvolger, More Than This, op het Thirty Tigers label uitgebracht. Het album heeft dezelfde energie die we van eerder werk kennen, maar het klinkt duidelijk volwassener dan het eerdere werk van The Luka State. Was het viertal uit Winsford, een onbeduidend stadje in het westen van … Lees verder The Luka State – More Than This
Toen ik Should’ve Learned By Now van de Amerikaanse country-punkrockband Lucero voor het eerst luisterde, moest ik denken aan vroeger, toen ik cd’s leende bij de plaatselijke openbare bibliotheek. Vaak had ik geen idee wat ik mee naar huis nam, en even vaak werd ik aangenaam verrast. Lucero voelt als zo’n ontdekking. Omdat de band met name in Amerika toert, zal het oeuvre voor de … Lees verder Lucero – Should’ve Learned By Now
Een uit de kluiten gewassen man met baard uit Tulsa in Oklahoma, met zo’n cap op: John Moreland is een geschikte illustratie voor ‘don’t judge by the cover‘. Jaren zong hij in hardcore bands, tot die akoestische gitaar, zijn schuurpapieren warme stem en de kunst van het liedjes schrijven het toch won. Maar goed ook, want zijn zesde album Birds in the Ceiling is een … Lees verder John Moreland – Birds in the Ceiling
Ja, hallooooooo! George Dr. Funkenstein Clinton in da house! Cimafunk begint funky als hell, hoe kan het ook anders, met the mothership langszij. De naam van de Cubaanse artiest is ontleend aan de benaming voor Cubanen van Afrikaanse herkomst die zich verzetten tegen de slavernij cimarrón. En met al die kenmerken op een rij heb je gelijk aardig in de smiezen wat voor muziek hij … Lees verder Cimafunk – El Alimento
Natuurlijk is er een drang om je meest aansprekende nummers voorin een nieuw album te zetten. Maar dat kan tegelijk dodelijk zijn als er te veel middelmatig songmateriaal overblijft. Dan ligt teleurstelling op de loer. Dat is een beetje aan de hand met het tiende album van Son Volt. Electro Melodier is vernoemd naar twee roemruchte versterkers uit de jaren veertig/vijftig. Voor wie Son Volt … Lees verder Son Volt – Electro Melodier
Gary Louris, die we vooral kennen als frontman van The Jayhawks, volgt zijn eerste soloalbum, Vagabonds (2008) na 13 jaar op met een tweede. Jump For Joy is precies wat de titel zegt: positieve songs die doen verlangen naar de mooie dingen in het leven waarvan we een deel hebben moeten missen het afgelopen jaar. Dat klinkt heel zwaar, maar dat is het natuurlijk niet. … Lees verder Gary Louris – Jump For Joy
Toen ik hoorde dat Edie Brickell een nieuw album uitbrengt was ik direct geïnteresseerd. Zij verdient met tenminste twee nummers een plek in mijn guilty pleasures playlist. Hoe lang geleden was het dat ik heimelijk genoot van What I Am en Circles? Ik groef in mijn herinneringen en besloot dat ik destijds in mijn heavy metalperiode zat. Nader onderzoek onderschreef dat. Het debuut van EB&NB, Shooting Rubberbands At The Stars dateert uit 1988. In dat jaar kwamen ook Lies van Guns ‘n Roses en Surfer … Lees verder Edie Brickell & New Bohemians – Hunter And The Dog Star
Is het muziek, of is het poezie/essay/literatuur op muziek gezet? The Hold Steady is een van die bands die op het snijvlak van literatuur en pop opereren. Tekstschrijver/zanger/gitarist Craig Finn tekent voor pareltjes van schetsen uit het leven. Hij vertelt verhalen in zijn songs, uitgeschreven ellenlang. Die teksten zijn zo beeldend, dat aansluitend op het verschijnen van Open Door Policy ook een stripboek gebaseerd op … Lees verder The Hold Steady – Open Door Policy
Zoals dat wel vaker gaat met folkmuziek is A Dark Murmuration Of Words als een zich langzaam ontwikkelende vriendschap. In het begin ben je nog sceptisch. Wat is dat voor rare snuiter? Of wanneer laat zij nu iets origineels van zichzelf zien? Maar ongemerkt slaat die terughoudendheid om in genegenheid en kan je je niet voorstellen dat je elkaar heus nog niet zo lang kent. … Lees verder Emily Barker – A Dark Murmuration Of Words
Na een uitstapje naar 4AD is John Moreland met zijn vijfde album weer terug bij het label Thirty Tigers. Of deze switch het verschil tussen zijn vorige album Big Bad Luv en LP5 kan verklaren, valt echter te betwijfelen. Misschien moet het vorige album, dat vooral steviger klinkt dan de rest van zijn oeuvre, als persoonlijk uitstapje worden gezien. LP5 is echter geenszins een stap … Lees verder John Moreland – LP5
MuziScene magazine 