The Budos band heeft iets te vieren. De New Yorkers kwamen twintig jaar geleden voor het eerst samen op Staten Island. Tijd voor een nieuw album, moet het collectief hebben gedacht. Het is dan ook alweer vijf jaar geleden dat zijn zesde studio album Long In The Tooth uitkwam. Inmiddels is de band weer terug bij hoe de naamgeving van zijn albums begon. Na I, … Lees verder The Budos Band – VII
Hoera! Dizzy Panda is terug met een nieuwe plaat. De laatste keer dat wij over het duo schreven was 2022, toen het album Panda Points verscheen. Inmiddels zijn we twee jaar verder, is het album dat vorig jaar verscheen, Groove Safari op mysterieuze wijze aan ons voorbijgegaan, maar kunnen we met de komst van Pentapolis gerust vaststellen dat de Panda’s hun groove niet hebben verloren. Op … Lees verder Dizzy Panda & The Perics – Pentapolis
Het is alsof de duivel ermee speelt; terwijl de zomer eindelijk weer doorpakt nadat het afgelopen maand de rode draad was verloren, komt Jungle met een zonovergoten opvolger van Loving in Stereo. En de Britten volgen het beproefde concept. Nummers die rond de drie minuten klokken. Nummers die bekend klinken, en toch origineel zijn. Nummers die bovendien uitermate dansbaar zijn. Nummers die tenslotte, ongeacht wie … Lees verder Jungle – Volcano
Op het derde album van Michael Collins a.k.a. Drugdealer komt een keur aan gastmuzikanten en –zangers en –zangeressen voorbij. Bijna was het album er niet gekomen, want Collins was een tijd lang nogal onzeker over zijn eigen stem. Gelukkig wisten anderen hem te inspireren en te overtuigen, want Hiding In Plain Sight is een vrolijk album, een geslaagde mix van soul-, pop-, jazzrock en funk, … Lees verder Drugdealer – Hiding In Plain Sight
Een vergelijking met Booker T & The M.G.’s ligt op de loer. Het is althans de eerste referentie die in gedachten schiet zodra ik een paar seconden ben gevorderd in openingstrack Pull Your Pants Up. De aanstekelijke instrumentale soul werkt goed op mijn humeur en ik merk dat ik meedein op de maat. Op Don’t Worry ‘Bout What I Do moet ik denken aan de … Lees verder Delvon Lamarr Organ Trio – Cold As Weiss
Ja, hallooooooo! George Dr. Funkenstein Clinton in da house! Cimafunk begint funky als hell, hoe kan het ook anders, met the mothership langszij. De naam van de Cubaanse artiest is ontleend aan de benaming voor Cubanen van Afrikaanse herkomst die zich verzetten tegen de slavernij cimarrón. En met al die kenmerken op een rij heb je gelijk aardig in de smiezen wat voor muziek hij … Lees verder Cimafunk – El Alimento
Met het vorige album Spyboy scoorde Cha Wa een Grammy-nominatie en My People doet er wat mij betreft absoluut niet voor onder. Wat een energie! Dansbaar tot de met en zo opzwepend als een mix van afrobeat, funk, disco en jazz maar kan zijn. Dat New Orleans de thuisbasis is van dit gezelschap, zal niemand na beluisteren verbazen. Cha Wa werd in 2014 opgericht door drummer Joe Gelini die ooit studeerde aan het prestigieuze Berklee College of Music in Boston. … Lees verder Cha Wa – My People
MuziScene magazine 