Elke week verschijnen er tientallen nieuwe albums. MuziScene wijst je de weg door de jungle en tipt welke misschien de tijd lonen om een keer te checken. Zie het maar als jouw huiswerk voor de komende week.

The New Pornographers – Continue as a Guest
Negende album van The New Ponographers met liedjes die tijdens de pandemie zijn geschreven. Nu uitgebracht op het label Merge. Een heerlijk pop-album met enkel goudgerande melodieën, qua sound en type liedjes doet het denken aan Broken Bells.

The Hold Steady – The Price Of Progress
Eveneens als The New Ponographers is The Hold Steady een veteraan in het Amerikaanse indie-landschap; ze vieren hun twintig jarig bestaan. Verwacht niks nieuws van The Hold Steady, maar ook niks minder dan wat je van ze gewoon bent. Uitgesproken teksten meestentijds half gezongen half uitgesproken door voorman Craig Finn op een bed van indie-rock met een klassieke jaren negentig sound. Gewoon weer een puik album, uit op Thirty Tigers.

Ist Ist – Protagonists
Alles en niet in het minst de zangstem brengt ons terug naar de duistere jaren tachtig. Een vleug Joy Division, een vleug The Mission. Het album opent inktzwart en sterk met een zwaar overstuurde bas die als een industriële trilplaat in Stamp You Out. En de band laat je dan niet meer los. IJzingwekkend retro plaatje van de band die 1 juni wéér naar Rotterdam komt.

A Certain Ratio – 1982
Kijk, deze band windt er geen doekjes om dat ze een geluid produceren dat uit de jaren tachtig stamt; ze noemen het album gewoon 1982. Bovendien zijn ze de real deal, A Certain Ratio, ook wel afgebeten ACR genoemd introduceerde funk in de new wave. Ze zijn op hun nieuwe album 1982 misschien niet meer zo vernieuwend en experimenteel, ze kunnen nog altijd een vet dansbare plaat maken.