Hoe een plaat klinkt zit vaak vast in een wagonlading aan conventies. Gelukkig verschillen de meningen over hoe de conventies geïnterpreteerd dienen te worden, anders zouden alle platen precies hetzelfde klinken. Stel je voor… Maar vraag het een producer of een muzikant, en ze hebben allemaal zo een kijk op hoe iets zou moeten klinken. Zo af en toe komt er een album langs dat … Lees verder Eerie Wanda – Internal Radio
Collegerock is dat gaan heten in de jaren negentig. Toen gitaarbands op de radio de toon zetten en ze het allemaal zochten in een mengeling van punkpop en grunge. Met een eindeloos aanbod van bands met voorop een vrouwelijke stem. Tv-show Buffy The Vampire Slayer bracht er scheepsladingen van in hun soundtrack. Naadloos zou je daar nu The Beths in kunnen schuiven en nooit vermoeden … Lees verder The Beths – Expert In A Dying Field
Net als op het debuut van de uit Los Angeles afkomstige Marina Allen, Candlepower uit 2021, verraadt opvolger Centrifics haar liefde voor singer-songwriters uit de jaren zeventig. Zowel liefhebber van Karen Carpenter als Carole King zullen dit album dat tien kleine songs bevat omarmen. Hoewel Centrifics dus in het verlengde ligt van Candlepower, pakt Allen duidelijk door, want Centrifics is zonder meer een avontuurlijker. Zelf … Lees verder Marina Allen – Centrifics
Ook zo in de ban, jaren terug alweer, van de debuutplaat van Santigold? De eigenzinnigheid spatte er vanaf, de swagger al even zeer, op het aanstootgevende toe. Jammer, maar zo werd het nooit weer met de twee opvolgende albums. Dus zijn we benieuwd naar de herkansing, het nieuwe album Spirituals. Jammer maar helaas. Spirituals telt slechts een paar nummers die doen herinneren aan de urgentie … Lees verder Santigold – Spirituals
Bij de eerste maten van Rocksteady hoor je de bassist zich bijna geforceerd inhouden om dat langzame tempo aan te houden. Hij speelt het simpele baslijntje een tikkie houterig, het klinkt een beetje knullig, als een band die voor het eerst met elkaar speelt in een oefenruimte. Een kinderlijk melodietje gespeeld op toetsen valt in. Het nummer krijgt een beetje kleur als Doug Martsch gaat … Lees verder Built To Spill – When The Wind Forgets Your Name
Nicole Schneit die opereert onder de naam Air Waves – de naam is geïnspireerd op een nummer van Guided By Voices – schrijft kleine liedjes met een warm kloppend hart. Op haar nieuwe album vol pareltjes figureert dit keer een uitgelezen selectie gastmuzikanten: Skyler Skjelset (Fleet Foxes, Beach House), Cass McCombs, Greta Klyne (Frankie Cosmos) en Lispector. De gasten worden meest ingeschakeld om Schneit’s wat … Lees verder Air Waves – The Dance
Waar sommige artiesten eindeloos blijven hangen in dezelfde sound, willen anderen zichzelf juist opnieuw uitvinden. Stella Donnelly behoort tot de tweede groep. Oké, Flood is nog maar haar tweede album. Maar voor inspiratie is ze willekeurig door haar thuisland Australië gereisd om haar innerlijke gevoelens te kunnen (her)ontdekken. En dat is prima gelukt. Door: Ronald Houtman Klinkt haar, overigens bovengemiddeld goede, debuutalbum Beware Of The … Lees verder Stella Donnelly – Flood
LIFE is een band uit Hull. Met zijn derde album North East Coastal Town eert het viertal zijn afkomst, de stad en zijn inwoners. Dat het album eerst in juni zou verschijnen en uiteindelijk in september verschijnt maakt dat iets meer singles van tevoren hebben kunnen beluisteren. Hierdoor komt het album prettig bekend voor, want doordat vijf van de elf nummers reeds eerder verschenen, zit … Lees verder LIFE – North East Coastal Town
Australisch Death Bells revancheert zich met hun nieuwe en beter uitgewerkte album Between Here & Everywhere. In 2020 was MuziScene niet erg te spreken over hun ‘zielloze kopie’ van de sfeer rond bands als The Killers, DIIV, Editors en Interpol, te horen op hun album New Signs Of Life. De sfeer is gebleven op het nieuwe album, de liedjes sterker en – met al die … Lees verder Death Bells – Between Here & Everywhere
Ze komen uit Canada en dit is hun derde album. Kiwi Jr. maakt lichtvoetige indiepop met misschien een klein melancholisch randje. Het is als een lo-fi Broken Bells. Met name de inventieve manier van liedjes schrijven doet wat denken aan het samenwerkingsverband van Danger Mouse en James Mercer: als kabbelende riviertjes die al meanderend geultjes graven in je hoofd. Alleen haalt Kiwi Jr. niet dat … Lees verder Kiwi Jr. – Chopper
MuziScene magazine 