Marius Lauber alias Roosevelt weet hoe je een plaat moet beginnen. Er gaat een sirene af, zo lijkt het. Op de basdrum begint de four-to-the-floor te stampen. No Easy Way Out, zingt de jongeling uit Keulen. De sirene blijkt een scheurende gitaar die – met een e-bow wellicht – die schelle tonen produceert. Het ritme zet je onmiddellijk in je hoofd op een strand ergens … Lees verder Roosevelt – Polydans
Laat ik met de deur in huis vallen. Het dertiende album van Tindersticks bevalt steeds beter. Het was even wennen, maar eenmaal door het eerste nummer heen, dat maar liefst elf minuten duurt, wordt het steeds leuker. Het hart van Distractions wordt voor mij gevormd door een drietal covers, die als de drie musketiers, zij aan zij letterlijk in het midden van het album staan. Ze worden … Lees verder Tindersticks – Distractions
De bandruis vliegt je om de oren als je Acquainted With Night van Lael Neale opzet. De stem is te hard opgenomen en kraakt vervelend in de pieken. Nee, voor een hifi-ervaring ben je hier aan het verkeerde adres. Het liedje Every Star Shines in the Dark zet in met een archaïsch klinkende omnichord, en soort van simpel orgeltje met eigenaardige interface en plastic ritmeboxje. … Lees verder Lael Neale – Acquainted With Night
Je zal maar in Engeland wonen. Misleid worden door de politiek, in de steek gelaten door de grote bedrijven, om als rat op een zinkend schip te kreperen (er zijn er die al een spuitje krijgen). Zoiets vraagt om een antwoord. Uit de kunst bijvoorbeeld (wat het gewone leven was geweest, als het gewone leven niet al het gewone leven was geweest). En in de … Lees verder TV Priest – Uppers
Op social media van Goat Girl staan foto’s van de opnamesessies voor hun tweede album On All Fours. Op veel foto’s zie je naast de vier leden van de band een vriendelijk lachende man. De affectie van de band voor die man, straalt er vanaf. Dat is Dan Carey, de producer die naast Goat Girl met een hele serie jonge succesvolle Britse bands werkt: Shame, … Lees verder Goat Girl: Onnadrukkelijk uitgesproken politiek
Als je bedenkt dat we allemaal afstammen van oer-ouders uit Afrika, dan is het niet meer dan logisch dat we schatplichtig zijn aan dat continent. Dat geldt ook muzikaal gezien, vandaar dat ik mij zo nu en dan eens waag aan muziek van dat reusachtige werelddeel. Fela Kuti, Tinariwen, Mulatu Astatke en Bombino zijn slechts enkele voorbeelden van Afrikaanse muzikanten die ik bij tijd en wijle erg kan waarderen. Toen we dus op de … Lees verder Nahawa Doumbia – Kanawa
Wat een raar kronkelig pad kunnen bands soms volgen in hun ontwikkeling. The Notwist begon ooit in 1989 als een soort metalband. In 1998 verscheen Shrink waarin de contouren van een nieuw geluid hoorbaar wordt. Met elementen van jazz en knipsels elektronica, gecombineerd met melancholische zanglijnen en een indie-feel, ontstond een unieke sound. Die ontdekkingstocht mondde uit in het album Neon Golden (2002), het tot … Lees verder The Notwist – Vertigo Days
Liefhebbers van bands als The National, War On Drugs, Beirut en Muzz opgelet: er is een nieuw album van de ‘supergroep’ Lnzndrf, gevormd door Ben Lanz (Beirut) en Scott en Bryan Devendorf (The National), aangevuld met toetsenist Aaron Arntz (Beirut, Grizzly Bear). De namen van de leden vormen, het moge duidelijk zijn, het uitgangspunt voor de naam van de supergroep. Deze heren hebben het altijd … Lees verder Lnzndrf – II
Op het derde nummer van A Common Turn, het wonderschone debuutalbum van de Londense singer-songwriter Anna B Savage, horen we haar zich afvragen ‘Is anyone listening?’ Het is een van de vele vragen die ze stelt op een album dat volstaat met nummers die door haarzelf worden gekenmerkt als Questionmark music. Ik kan mij niet voorstellen dat iemand ontkennend antwoordt. De stem van ABS is even wennen. Theatraal, diep en krachtig, maar vooral … Lees verder Anna B Savage – A Common Turn
De oorspronkelijke vijfkoppige formatie Clap Your Hands Say Yeah, gewoonlijk afgekort tot CYHSY bestaat sinds 2014 officieel alleen nog uit Alec Ounsworth. Na een afwezigheid van ruim vier jaar is New Fragility het zesde studioalbum van CYHSY en het tweede waarbij Ounsworth in z’n eentje de band vormt. Door: Ronald Houtman New Fragility is qua sfeer zeker anders dan het oudere werk van de band. … Lees verder Clap Your Hands Say Yeah – New Fragility
