In de eerste kroeg waar we op vrijdag waren zag ik de dj die de avond ervoor zoveel gezellige plaatjes had gedraaid, dat we veel te lang waren blijven hangen. Ik raakte met haar in gesprek en waar we het over hadden, weet ik echt niet meer, maar ze voegde me meteen op Facebook. 

Mijn gezelschap wilde verder, dus we namen afscheid en ik sjokte achter de rest aan. Die bleken een weinig doordacht plan te hebben, want de volgende tenten waar we kwamen, waren of dicht, of zo ellendig dat je er nog geen drie minuten wilde blijven. Niemand wist wat te doen, dus ik stuurde de dj een berichtje. Of zij nog een geschikte kroeg wist.

Binnen een minuut had ik antwoord. Ze dirigeerde ons naar een straat waar we zeker iets zouden vinden dat ons zou bevallen. Er zaten een paar kroegen op een rij en op goed geluk gingen we ergens naar binnen. Het was er niet druk, maar het zag er gezellig uit. De barman leek sprekend op Morrissey. Na het tweede drankje werd er een discoversie van Bad Girl van Lee Moses gedraaid. Nu heb ik eindeloos gezocht, maar die versie heb ik nooit kunnen vinden, dus achteraf is het heel goed mogelijk dat er iets totaal anders werd gedraaid. Maar op dat moment was het genoeg dat ik een onbekende versie van een van mijn lievelingsnummers meende te herkennen. Voor mij was de avond eigenlijk wel compleet. Bovendien begon het al licht te worden, dus het werd tijd om te gaan. 

Op weg naar het hotel kwamen we langs een café dat aan de gedempte muziek te horen nog open leek. Uit nieuwgierigheid en omdat de nacht nooit lang genoeg kan duren, trokken we de deur open en stapten naar binnen. Het was een door tl-buizen verlichte ruimte met een houten bar in het midden. Eromheen stonden een stuk of vijftien jongens geconcentreerd luchtgitaar te spelen op Sultans of Swing van de Dire Straits. Het nummer werd direct na afloop opnieuw ingestart en de jongens bleven vol overgave door pingelen. Ik had nog nooit zoiets gezien. 

We hebben een tijdje verwonderd rond zitten kijken aan de bar; we dachten dat de avond niet completer kon, maar kennelijk dus wel. 

Daarna heb ik Sultans of Swing nog drie dagen in mijn hoofd gehad. Ik ben geen fan van de Dire Straits, verre van zelfs, maar ik had het er graag voor over. 

Minke Weeda