Iemand zei laatst tegen me dat het belangrijk is dat er rolmodellen zijn waar mensen zich in kunnen herkennen. Dat het makkelijker is om een voorbeeld aan iemand te nemen als dat voorbeeld fysiek op jou lijkt. Daar heb ik een tijdje over nagedacht en het zal voor sommige mensen best gelden, maar niet voor mij. Ik heb toch het meeste gehad aan een blonde … Lees verder Rolmodellen
Voor ons magazine spraken we een artiest over merchandise en die bevestigde wat we eigenlijk allang wisten, maar waar we verder nooit bij stilstaan: bij sommige festivals mogen bands alleen hun shirts en platen verkopen als ze 20% van hun omzet afstaan aan de organisatie. Een vijfde van je inkomsten inleveren. Ik vind dat best veel. Als we dat percentage hadden gehanteerd bij de vorige … Lees verder Rijk worden van shirts
Dit weekend werd officieel bekend gemaakt dat Josh Freese de nieuwe drummer van de Foo Fighters is. Er gaan weken, soms wel maanden voorbij zonder dat ik een seconde aan die band denk en het had mij weinig uitgemaakt als ze iemand anders hadden gekozen, maar ik vond het toch leuk. Josh Freese is namelijk een van mijn favoriete muzikanten. Niet dat ik verstand heb … Lees verder Inspirerende drummer
Laatst vond ik een flyer van het Holland Pop Festival in de brievenbus. Niet om mij over te halen langs te komen (het festival vond in 1970 al plaats), maar hij zat bij een bedankbriefje voor iets dat ik had gedaan. De verzender dacht dat ik vanwege mijn werk de flyer wel zou kunnen waarderen. Dat klopte helemaal. Voor de jeugdige lezers: Holland Pop Festival … Lees verder Een festivalflyer uit 1970 – zoveel is er niet veranderd
Vorig jaar waren we op The Great Escape in Brighton. Een festival waar je oneindig veel nieuwe bands kunt zien en iedereen die je tegenkomt iets met muziek te maken heeft. Ik heb het al eerder gezegd: op dat soort dagen vergeet je dat er ook nog een andere wereld bestaat. Op een ochtend zat ik op een bankje voor het hotel te wachten tot … Lees verder Bruidsjurken in Brighton
In de jaren 90 woonde ik vlakbij een boekwinkel. In de etalage hing een Magic Eye-poster. Dat is niet veel meer dan een gekleurd vlak waar je oneindig lang naar moet staren en dan verschijnt er ineens een 3D-afbeelding. Op deze poster was dat een dinosaurus, maar het kan eigenlijk alles zijn. Als ik langs die boekwinkel liep, stonden er vaak mensen naar de poster … Lees verder Ik zie ik zie wat jij niet ziet
Vrijdagnacht, even na vieren passeerde ik op weg naar huis een ruziënd stel. Hij had te veel gedronken, zij had te lang met iemand anders gedanst. Niet dat ik daar getuige van was geweest, maar dat riepen ze naar elkaar. Hoewel het me domme redenen leken om kwaad op elkaar te worden, ging ik uit plichtsbesef toch langzamer lopen. Ik was moe en had weinig … Lees verder Mijn sorry betekent helemaal niks
We gaan weer een magazine maken en het leukste daaraan vind ik dat elk gesprek ineens een potentiële bron van inspiratie wordt. Een bezoeker met een klacht, een collega die iets raars heeft meegemaakt, een band die gedoe had bij de grens… het kunnen allemaal aanleidingen zijn voor een artikel. Een van de dingen waar bezoekers zich steeds weer aan blijken te ergeren, is het … Lees verder Hoe plas jij?
Mijn kijk op de wereld is best beperkt. Vrijwel iedereen die ik ontmoet, heeft iets met muziek te maken. Sommigen staan vooral op het podium, anderen ernaast, maar het zijn op z’n minst mensen die regelmatig naar concerten gaan. Daardoor vergeet je weleens dat niet voor iedereen alles om muziek draait. Vorige week kwam er een herenclub op bezoek in Rotown. Er zaten ook vrouwen … Lees verder Door de ogen van een knolselderijboer
In de eerste kroeg waar we op vrijdag waren zag ik de dj die de avond ervoor zoveel gezellige plaatjes had gedraaid, dat we veel te lang waren blijven hangen. Ik raakte met haar in gesprek en waar we het over hadden, weet ik echt niet meer, maar ze voegde me meteen op Facebook. Mijn gezelschap wilde verder, dus we namen afscheid en ik sjokte … Lees verder Herinnering aan Hamburg
MuziScene magazine 