Er zijn weinig dingen waar ik zo moedeloos van word als van mensen die maar stug blijven volhouden dat Left of the Dial een postpunk-festival is. 

Ik zeg mensen, maar ik bedoel natuurlijk 3voor12. 

In theorie kun je alles dat na de punkgolf van de jaren 70 uitkwam postpunk noemen en voor mijn vrienden die de jaren 80 heel bewust hebben meegemaakt, valt bijvoorbeeld The Smiths 100% onder postpunk. Daarna raakte de term een beetje in de vergetelheid, maar rond 2000 werd ‘ie weer uit de kast getrokken om zo’n breed spectrum van bands aan te duiden, dat het inmiddels niet meer te voorspellen is wat je precies te horen krijgt als je op goed geluk naar een postpunk-concert zou gaan. 

Genreaanduidingen zijn best ingewikkeld, dat geef ik meteen toe. Vorig jaar zijn we hier op kantoor op een vrijdagmiddag er eens goed voor gaan zitten om elke band die op ons festival speelde in een hokje te stoppen. Dat leverde oeverloze discussies op over egg-punk, collegerock en industrial. Uiteindelijk waren we pas diep in de nacht klaar en toen klopte de helft nog steeds niet echt.

(Dat het genresysteem nergens helemaal vlekkeloos werkt, bleek toen ik vorige week op de SXSW-website ‘punk’ aanvinkte en bij een of ander Frans electropop-duo terechtkwam dat zo zoet klonk dat het glazuur van je tanden sprong. Grote kans dat bands bij dat festival zelf aangeven onder welk genre ze vallen en ik heb artiesten zichzelf om vreemdere redenen punk horen noemen, dus dat zou het een en ander wel verklaren. Tegelijkertijd raakte ik lichtelijk in paniek: Misschien is er nog meer misgegaan, dus nu moet ik voor de zekerheid ook nog door 200 latin-acts heen, voor het geval daar per ongeluk de nieuwe Ramones onder terecht zijn gekomen. Maar dit terzijde.)

Er zijn nu 22 namen aangekondigd voor ons Left of the Dial-festival, uiteenlopender dan ooit. En toch werden we door 3voor12 weer een postpunk-festival genoemd. Kennelijk is een genreaanduiding toch ook een beetje ‘in the eye of the beholder’ en het zal dus vooral iets met de muziekkennis van de schrijver van het stukje te maken hebben. 

Ik noem bijvoorbeeld elk evenement waar dj’s willekeurige vormen van elektronische dansmuziek draaien een housefeest. Daar doe ik vast ook allemaal artiesten tekort mee, maar gelukkig ben ik geen journalist. 

Minke Weeda