Ruben Hoeke zit dit jaar 30 jaar in het vak. De laatste jaren was hij voornamelijk bezig met zijn eigen Ruben Hoeke Band. Met Reloaded viert hij 30 jaar podiumervaring met een album dat in het verlengde ligt van de directe voorgangers Sonic Revolver en All Saints. Toch is het niet per se meer van hetzelfde. Zo bevat Reloaded wel veertien nummers en daar zitten dan ook nog eens behoorlijk lange composities tussen. 

Het zijn vooral die lange composities die in eerste instantie indruk maken. Reloaded verdient echt wel enkele luisterbeurten om het te gaan waarderen en dan steken Ramblin’ met ruim zes en Oblivion met ruim negen minuten direct met kop en schouders boven het maaiveld uit. Dat beide nummers na elkaar op het album staan maakt dat je een stief kwartiertje volop wordt vermaakt. Toch is lengte niet per se bepalend, want eerder op het album staat de bijna zeven minuten durende ballad Just Because die beduidend minder imponeert. Overigens lijkt het wel of er meer rustige nummers dan normaal op dit nieuwe album staan. Neem openingsnummer Tunneling Dream, waarmee de plaat niet van meet af van acquit gaat.

Nee, dan liever het duo dat volgt: Beast and a Dog is een heerlijke rocker in de Westcoasttraditie van bijvoorbeeld Mötley Crüe en Busy Boys klinkt als Guns N’ Roses met een betere zanger. Lucas Pruim is duidelijk in zijn sas bij RHB. Toch zakt de plaat dan qua tempo en hardheid weer wat in, maar vanaf Cold Dead Hands wordt het gaspedaal gestaag verder ingetrapt. Het is de opmaat naar struise bluesrock op Before The Choir, een nummer dat wordt gekenmerkt door een stevige riff, die hooguit kortstondig naar de achtergrond verdwijnt om plaats te maken voor een venijnige gitaarsolo, maar eigenlijk continu aanwezig is.

Na eerder genoemde Ramblin’ en Oblivion lijkt het dat we over het hoogtepunt van het album heen zijn, al doet RHB met Keep Playin’ That Rock ‘n’ Roll een verwoede poging om dat gevoel te ontkrachten. Met het tweetal korte nummers Follow The Stars en B&D zijn we terug bij af. De eerste is een gevoelige ballad en de laatste een outro, bestaande uit sfeervol getokkel, maar dat is niet het vuurwerk waarop we hoopten dat de plaat mee zou worden afgesloten.