Zodra ik het schijfje uit het witte kartonnen hoesje neem, word ik direct blij verrast. Het cd’tje is zwart in plaats van zilver en ziet er uit als ouderwets vinyl. Dankzij het openingsnummer The Light beklijft die verrassing, want wat is dit een verbluffend mooi nummer, dat aangenaam binnenkomt en dat ons eenvoudig meevoert naar een staat van delicate geborgenheid. 

Je zou The Light gerust hartverwarmend kunnen noemen met goed uitgebalanceerde, bijna ambient elektronische muziek onder de heldere stem van de Italiaanse zangeres. Dat het nummer ruim zes minuten duurt is absoluut geen straf, al volstaat de single edit van vier minuten ook, want de laatste twee minuten zijn wel erg minimaal. Het wordt gevolgd door het bijna even minimale S.I.N. dat een iets steviger beat heeft maar verder net zo aangenaam zweverig klinkt. 

Er volgen nog twee nummers die eveneens als een warm bad zijn te omschrijven. Zoals dat echter gaat met warme baden koelen ze langzaam af en dat geldt ook voor mijn aanvankelijke enthousiasme. Into The Forest voelt meer als een pop/dancenummer en doet minder voor mijn persoonlijk welbehagen dan eerdergenoemde nummers. Ook het slotnummer, Landed On Speed voelt een beetje als meer van hetzelfde.  

Mijn eindoordeel over The Light is dan ook ambigue. Van sommige nummers word ik blijer dan van andere, maar dat neemt niet weg dat ik mij, wanneer ik mij er minder op focus, wel degelijk in de volledige tracklist van het schijfje kan verliezen. Daardoor ben ik toch benieuwd naar een volledig album van la Risso, die qua stem en sfeer soms doet denken aan Mazzy Star en Lana Del Rey, en die ik dus zeker niet zomaar terzijde wil schuiven.