Het komt regelmatig voor dat ik mensen niet herken. Dat is geen kwaaie wil, ik heb gewoon een uitzonderlijk slecht geheugen voor gezichten. Op de een of andere manier ontmoet ik een hoop mensen die ik me anders herinner dan ze er daadwerkelijk uitzien. En er zijn ook personen die gewoon echt veranderen van uiterlijk. 

Onze programmeur Stephan had ooit lang haar en een baard. Tegenwoordig is hij kortgeknipt en gladgeschoren. Op sommige dagen draagt hij ook nog eens een bril. Ik zit vrijwel elke dag tegenover hem, dus ondanks die veranderingen kan ik hem prima herkennen. Sterker nog, ik ben al vergeten dat hij er nog niet eens zo heel lang geleden compleet anders uitzag. Tot dit weekend. 

We waren op een festival waar we ’s nachts moesten draaien. Gedurende de dag waren er wat bekenden die vriendelijk gedag zeiden. Tegen mij. Stephan negeerden ze. Er waren ook mensen die hij recentelijk nog had gezien die wél tegen hem praatten, dus ik dacht er verder niet over na. Het is altijd een beetje hectisch op een festival, je kunt niet iedereen evenveel aandacht geven. 

Om 2 uur ’s nachts waren we aan de beurt om te draaien. Dat ging allemaal prima, er stonden wat vriendelijk zwaaiende mensen voor de dj-booth waarvan ik er een paar zowaar herkende, dus ik wuifde vrolijk terug. 

Na een uurtje moest Stephan plassen. Zodra hij weg was, kwam er een boeker naar me toe waar we al jaren mee samenwerken. Ik geef meteen toe dat ik er best lang over heb gedaan om zijn gezicht te onthouden, maar nu wist ik direct wie hij was.  

‘Je zou toch met Stephan draaien?’ riep hij boven de muziek uit. 

Dat beaamde ik en riep terug dat hij even naar de wc was. De boeker keek me niet begrijpend aan. ‘Je zou toch met Stephan draaien?’ schreeuwde hij nu heel hard, alsof ik daardoor een ander antwoord zou geven. 

Ik wees op Stephan die weer kwam aanlopen. De boeker schudde zijn hoofd. ‘Je zou draaien met Stephan,’ riep hij bijna wanhopig, ‘van Rotown!’ voegde hij er ter verduidelijking aan toe.  

Stephan boog zich over de draaitafel om hem een hand te geven. Hij begroette hem hartelijk en bij het horen van zijn stem, herkende de boeker hem pas. Bij mij viel eindelijk het kwartje; Stephan ziet er voor veel mensen echt onherkenbaar uit. 

Om verdere gênante momenten te voorkomen deze zomer: als je me tegenkomt op een festival of bij een concert, is de kans groot dat de frisse boy die naast me staat, Stephan is. Kom gerust gedag zeggen als je ons denkt te kennen en praat dan vooral tegen Stephan. De kans dat hij je meteen herkent, is veel groter dan dat ik weet wie je bent.

Minke Weeda