Net als de rest van de wereld kwam ook de Therapy?-trein in maart 2020 gedwongen tot stilstand. De lange tour door Engeland en Europa ter ere van het 30-jarig bestaan van de band en de release van een live ‘greatest hits’-album moest op de lange baan worden geschoven. Gelukkig kwam van het uitstel geen afstel en streek de band op woensdag 8 juni in het Paard in Den Haag neer.

Door: Ronald Klootwijk Foto leader: Remco van der Kruis

De Noord-Ieren zijn in hun lange carrière nooit vergeten waar ze vandaan komen en hangen het principe van ‘support your locals‘ nog immer aan. Vandaar dat de Maastrichtenaren van Sparrow Falls gedurende het Nederlandse deel van de tour, die uit maar liefst acht optredens bestaat, het voorprogramma mogen verzorgen. De muziek van deze zesmansformatie is een mix van punk en rock. Wat onmiddellijk opvalt is het plezier waarmee de mannen op het podium staan. In een klein half uur razen de Limburgers door hun set heen en is de goedgevulde zaal opgewarmd voor Therapy?

Klokslag negen uur betreden zanger/gitarist Andy Cairns, bassist Michael Mc Keegan en drummer Neil Cooper onder luid applaus van het publiek het podium. Na opener Nausea zet de band de hitsingle Stories van het album Infernal Love uit 1995 in. ‘Happy people have no stories‘ wordt meteen uit volle borst meegezongen. De band oogt en klinkt nog steeds fris en energiek in deze laatste week van de bijna drie maanden durende tour. Uiteraard komen er ook liedjes van het alom geprezen Troublegum uit 1994 aan bod. Die Laughing is de eerste en wordt opgedragen aan de onlangs veel te jong overleden Taylor Hawkins ( Foo Fighters).

Dat de band niet heeft stil gezeten tijdens de lockdown(s) blijkt als Cairns de enorm vette rif van Joy inzet. Dit is één van de nieuwe nummers van de plaat Hard, Cold, Fire die in januari 2023 moet uitkomen. Diane staat vanzelfsprekend ook op de setlist. De band speelt de Hüsker Dü-cover zoals die op het live album terecht is gekomen: geen strijkers, maar uptempo met gitaar, bas en drums en dat valt goed gezien het hartstochtelijk meezingen van de aanwezigen. 

Uiteraard volgt er na een korte onderbreking nog een toegift die wordt geopend met het openingsnummer van Troublegum. Cairns kondigt het nummer grappig genoeg als een ballad aan terwijl het een snoeiharde song is waar de energie nog immer van af spat. Tijdens Potato Junkie van het eerste album Pleasure Death uit 1992 volgt er nog een indrukwekkende drumsolo van Cooper, die het publiek erbij betrekt. Afgesloten wordt er met Nowhere en Screamager en dat zijn de kersen op de taart van dit Therapy?-feestje.

De Therapy?-trein mag dan twee jaar in de remise gestaan hebben, maar die tijd hebben de heren gebruikt om een nieuwe wagon aan liedjes te schrijven en op te nemen. Wat het optreden betreft zou je kunnen zeggen dat TGV bij Therapy? voor ‘a Grand Vitesse’ staat, want er wordt anderhalf uur gas gegeven, er is geen enkel spoor van sleet te bespeuren, het plezier straalt er na 32 jaar nog steeds van af! Voor degenen die het gemist hebben: Therapy? doet station Nederland in 2023 zeker weer aan, conducteur Cairns en machinist Mc Keegan heten u alvast van harte welkom.