Het behoort misschien wel tot de meest indringende openingsscènes in de filmgeschiedenis. In David Lynch’ episch drama Wild At Heart zien we Nicolas Cage op een trap een man de hersens inslaan. Op de achtergrond klinkt de Amerikaanse metalband Powermad. De passen dat wurgende trucje toe waarbij een gitaarriff in de modder lijkt vast te lopen en stokkend tot stilstand komt, om dan het tempo weer op te pakken. Die muziek maakt de scene extra bloedstollend.

Precies dat trucje past ook de Rotterdamse band Ffooss toe in het openingsnummer getiteld Fomm van het compilatie-album Calls from the Hull: Eleven Recordings from the Rotterdam Underground. En daarmee is het een lekkere sleazy – op z’n Amyl & The Sniffers – introductie tot de door de Stichting Vessel 11 uitgegeven plaat die daarmee een ode brengt aan de Rotterdamse muziekscene. De plaat bestaat uit opnamen – met V11 geluidstechnicus Elmo Taihitu achter de knoppen – die in de corona-periode zijn gemaakt in het ruim van het lichtschip. Zo kon er ook tijdens de lockdown nog muziek worden gemaakt en aan iets positiefs worden gebouwd.

Dat V11 de ruimte en apparatuur beschikbaar stelde voor een serie bands verdient natuurlijk niets dan lof. En met de mantel der liefde bedekken we dan ook dat het verzamelalbum qua concept misschien strakker uitgevoerd had kunnen worden. Zo vinden we naast Rotterdamse acts er ook een uit Amsterdam – Global Charming – die daarbij in hun ontwikkeling ook nog eens hoorbaar een stuk verder is dan veel van de andere acts die we langs horen komen. En je kunt natuurlijk vraagtekens zetten bij de veelheid aan stijlen die langskomen – van ruige postpunk tot gelikte symfonische pop – die het aannemelijk maakt dat niemand die hele plaat gaat afluisteren. Maar voor het zelfde geld kun je dat kenmerk positief labelen en zeggen dat Calls From The Hull weergeeft hoe rijk de Rotterdamse scene wel niet is. En hoeveel talent er wel niet los rondloopt.

Voor de geschiedschrijving is het album goud waard. Niet alleen omwille van de ontstaansgeschiedenis, maar ook horen we er een van eerste opnamen van het intussen razend populaire Tramhaus. Het is meteen een van de sterkere nummers op Calls From The Hull en je hoort er al aan af dat het idee werkt en ze hun sound bijna gevonden hebben. En dan staat er ook nog een track op van Pig Frenzy, dat intussen ter ziele is en leverancier van manschappen voor bijvoorbeeld Tramhaus. Het is kortom Rotterdamse pophistorie vervat in groeven.

Naast de bijna dominante postpunkstroming in Rotterdam is er op het album dus ook aandacht voor pop. Die is op dit album vaak dansbaar of in r&b geworteld. Geslaagd is de ballade Locked Away van Louime en ronduit hifi klinkt Willie D. Wallace die met de track Dreams op het album staan.

Calls From The Hull wordt donderdag 31 maart en vrijdag 1 april gepresenteerd met een festival, natuurlijk in het ruim van V11. Op donderdag staat vooral de poppy kant van de plaat op het podium en kun je Louime, Speech Impediment, Rum for Breakfast, Willie D. Wallace zien. Ffooss mag de avond dan furieus afsluiten met wat toch moet gaan aanvoelen als een stevige sfeerommekeer. Vrijdag gaat het los het het postpunkgeweld van achtereenvolgens Daatura, Vulva, Knife Massage en tot slot Tramhaus. Het album kun je tijdens het festival op de kop tikken.