Als de eerste tonen van Born Confused klinken, valt het direct op dat hier een indrukwekkend en messcherp gezelschap staat. Het contrast met het voorprogramma speelt daarbij natuurlijk een rol. Er is direct meer intensiteit, meer ‘urgentie’ zoals het cliché heet. En natuurlijk is met name Dana Margolin een indrukwekkende persoonlijkheid die de blikken van haar publiek naar zich toe zuigt.

Foto’s Marcel van Leeuwen

Voor de zanger en gitarist van Porridge Radio moet muziek maken een fysieke ervaring zijn. Gedurende het hele concert in Rotown beweegt ze onrustig, alsof ze danst ‘to a different beat‘, verkrampt soms, in een gevecht verwikkeld met haar oranje gekleurde gitaar. En dan is er die stem, die soms klinkt alsof ze óf op het punt staat in huilen uit te barsten óf een furieuze tirade over je gaat uitstorten. ‘Thank you for making me happy‘ zingt ze in een schier eindeloze herhaling terwijl de band om haar heen het volume en de intensiteit stapje voor stapje opschroeft. Al na enkele minuten zet Porridge Radio hier neer waar het bij deze band om draait: intensiteit, rauwe emotie, de worsteling om het leven te begrijpen. En daarbij past het dan misschien dat de band alles behalve een strak op elkaar ingespeeld geheel is. De start is wat rommelig, de band rammelt, komt soms zelfs houterig over, zo zeer dat het bijna afbreuk doet aan de intensiteit.

Dat geldt niet voor Loupe dat de zaal mag opwarmen. Diametraal het tegenovergestelde van wat we later op de avond gaan meemaken: een gedisciplineerde band die luchtige indiepop speelt. De Amsterdamse band geeft toe waarschijnlijk nog nooit voor zo veel mensen te hebben gespeeld, maar doet dat met zo veel plezier en zelfvertrouwen dat het charmante gezelschap in het uitverkocht Rotown heel wat nieuwe fans wint met hun licht swingende melodieuze indiepop. In feite een perfect opwarmertje omdat het én onderhoudend is én schril afsteekt tegen de sfeer die Porridge Radio neerzet.

De band uit Brighton doet Rotterdam aan op een eigenaardig moment in hun carrière; over pakweg een maand brengen ze een nieuw album uit. De show van vanavond is dan ook een in verband met de pandemie uitgesteld optreden. Die nieuwe plaat luisterend naar de wonderschone naam Waterslide Diving Board Ladder To The Sky is een – spoiler alert – forse stap in de ontwikkeling van het viertal. Daarvan spelen ze vanavond alvast een aantal liedjes en die steken op alle mogelijk manieren met kop en schouders boven de rest uit. Splintered bijvoorbeeld, waarin de band een lager tempo opzoekt, daarmee minder rommelig overkomt, en de emotionele geladenheid in de teksten en de zang nog beter tot zijn recht komt. ‘My body pushes you out‘, perst Margolin dit keer uit haar stembanden, om tegelijk gekweld ‘I’d do anything for you‘ te schreeuwen. De nieuwe single Back To The Radio komt natuurlijk langs. En Porridge Radio krijgt de zaal muisstil als Margolin Waterslide Diving Board Ladder To The Sky, de titelsong van het aanstaande album, in haar eentje enkel begeleid door haar gitaar zingt.

De band uit Brighton sluit natuurlijk af met Sweet, het hitje waarin Porridge Radio heel klassiek hard en zacht afwisselt en Margolin haar stem tot het uiterste verdraait en haar vertwijfeling uitschreeuwt. Rauwe emotie, hoge intensiteit eindigend in een zacht gepreveld ‘sweet‘.