In het openingsnummer White Statues van Shaemless‘ debuutplaat Suuz zit af en toe zo’n versnellinkje. Ja hoor eens, formeel hoort dat natuurlijk niet. Dat tempo moet strak zijn, mag niet afwijken. Tenzij je van de school bent die zich daar niks van aantrekt, conventies met liefde opzij schuift, en muziek maakt als een wervelwind, recht uit het hart, spetterend van de energie, instinctief, maar met goed gevoel voor afgeronde liedjes, sterke akkoordenwisselingen en melodie.

Shaemless hoort thuis in de opvallend productieve scene van garage en postpunk bands uit de regio Arnhem en Nijmegen. Ze vielen het afgelopen jaar al op met een paar singels waar de vonken van af leken te vliegen. Die nummers zijn dus de opmaat voor een album dat ze direct in de voorhoede plaatst van wat er in dit genre gebeurt in ons land.

Suuz verwent ons met elk ijzersterke liedjes waarin invloeden van punk, de gekte van Ohsees, de sfeer van Viet Cong en de scherpe sounds van Shellac samenvloeien in een misschien niet heel erg vernieuwende maar wel heel opwindende vorm. Eerlijk tot op het bot. Sterk gitaarwerk, fantastische gitaarsounds en brullende zang. Krachtig geproduceerd: de energieke muziek knalt ook uit de luidsprekers.

Er valt bitter weinig af te dingen op dit debuut dat als een wervelwind door de huiskamer vliegt en ons hart stormachtig verovert. Chapeau!

Lees ook een kort interview met gitarist Tom Brouwers van Shaemless