Yard Act is zo’n typische post-punk band uit Groot-Brittannië met een hoge gunfactor. De teksten zijn ironisch en de muziek is relatief eenvoudig. De term post-punk dekt dus goed de lading: de nummers van Yard Act zijn minimalistisch en niet gespeend van herhaling en cynisme. De band werd in 2019 opgericht in Leeds en vorig jaar verscheen de debuut-ep Dark Days, met daarop vier puntige nummers die niet zijn opgenomen op het album, maar wel dezelfde karakteristieke parlando zang – of spoken word – van frontman James Smith. 

Wie Dark Days kent, weet dus wat te verwachten op debuutalbum The Overload. Op zich een goed gekozen titel, want je zou je kunnen afvragen of het niet wat te veel van het goede is; de herhaling, het cynisme en soms wat monotone zang? Welnu, die nummers zijn wat mij betreft van harte welkom! The Overload is een interessante en aanstekelijke verzameling (post-)punknummers met catchy hooks en amusante teksten, die zowel prikkelen als uitnodigen om uit volle borst mee te zingen.  

Na het titelnummer volgt Dead Horse, dat handelt over Brexit en mij op het idee bracht om Sham 69 opnieuw te beluisteren, vanwege de volgende zin: ‘Are you still trying to kid me that our culture will be just fine / When all that’s left is knobheads morris dancing to Sham 69?‘ Pay Day en Rich zijn net als het titelnummer uitgebracht als single. Laatstgenoemde is een vermakelijk verhaal over hoe rijk te worden zonder jezelf te corrumperen, of door dit in elk geval goed te praten.  

En zo staan er meer korte verhalen op The Overload. Neem Witness, over een man die God wil aanklagen voor het creëren van glad ijs en Tall Poppies over een jonge voetballer, die wordt gedwongen te stoppen, terwijl hij nog lang niet op zijn hoogtepunt is: ‘He’d smoke 10 a day and still run faster than that whippet that could lap the race-dog rabbits’. Het wordt gevolgd door het ultra aanstekelijke nummer Land Of The Blind, een oorwurm van de bovenste plank en eenmaal aanbeland bij het laatste nummer, 100% Endurance, is er behoorlijk wat mini-drama gezien vanuit de Britse arbeidersklasse voorbij gekomen.  

The Overload is niet heel vernieuwend, maar het bevat oh zo lekker in het gehoor liggende floor fillers dankzij veelvuldig klinkende punk-funk en heerlijk schurende teksten. Behalve dansbaar is het bovendien een interessant tijdsdocument, waarvan ik zeker weet dat sommige nummers nog lang zullen nagalmen.