Te toevallig om er aan voorbij te gaan: twee Nederlandse electro-acts brengen in het najaar van 2021 een plaat uit die onderdeel is van een trilogie. En allebei zijn ze overduidelijk met veel liefde gemaakt, in eigen beheer uitgebracht en geknipt voor liefhebbers van verhalen waarin een denkbeeldige wereld wordt gecreëerd en vertolkt in sprookjesachtige muziek.

Future Suns presenteert Virgo, deel twee van hun Zodiac-trilogie. In 2019 verscheen eerder deel 1, Aquarius getiteld. Het eerste dat opvalt is dat de band – een trio – het werk uitbrengt met prachtig verzorgd artwork. De verpakking geeft je het gevoel iets bijzonders in handen te hebben en spoort aan de drie te verzamelen. Ook de muziek is verzorgd. Qua stijl heeft het elementen van de electro uit de jaren tachtig. Je hoort invloeden in de zang van Human League en avant garde tijdgenoten als Frank Tovey (luister maar naar swingend titelnummer Virgo). Theatrale zang, industriële beats, gruizige geluiden en wilde geluidseffecten scheppen een duister sfeertje. Maar de liedjes zijn met een fijn gevoel voor popdeuntjes geschreven. Ruby-Throated bijvoorbeeld, wordt grotendeels gemaakt door een pakkend hooklijntje gemaakt met een aandacht grijpend synth-geluidje. De mannelijke zangstem, die doet denken aan de zanger van Men Without Hats, wordt in de composities mooi bijgestaan door een vrouwelijke stem. Allemaal ingrediënten die Virgo tot een fascinerende luistertrip maken. Diepe buiging voor artiesten die dit op eigen kracht weten te maken en uit te brengen.

Dat geldt evenzeer voor I Saw Les Monte, die nog aan het begin staat van het uitbrengen van een trilogie met deel 1: Machine & Men. De muzikant achter dit project tapt uit een ander vaatje. De tracks neigen meer naar ambient: lange uitgesponnen composities, trage ritmes, met samples van geluidsopnamen waarin we onder andere blaffende honden en historisch Russische geluidsfragmenten horen. Synths lijken de basis te vormen maar ook ragfijne gitaarpartijen kleuren de composities in.

De composities van I Saw Les Monte klinken als instrumentale muziek. Toch wordt er veelvuldig gezongen in de zeven nummers op Machine & Men. Die zang is wel een achilleshiel. De stem en de uitvoering van de zang past goed in de sfeer. Maar duidelijk hebben we hier met een minder begenadigd zanger te maken.

Het slaat als een tang op een varken, maar het album doet denken aan de lange luistertrips van oude albums van Pink Floyd. De sfeervolle instrumentale muziek is de troef. Net als bij Future Suns straalt de liefde waarmee het is gemaakt van Machine & Men van I Saw Les Monte af. En verdient het aandacht en een welgemeend compliment voor de wereld die met deze muziek in onze verbeelding vorm krijgt.

Beide albums zijn in eigen beheer uitgebracht, op Spotify te vinden. Voor meer informatie, bezoek de websites van de artiesten: Future Suns ; I Saw Les Monte.