Een van de allermooiste dingen van een concert vind ik de intro-tape. Sommige bands willen vanaf het moment dat het publiek de zaal inkomt, bepalen welke muziek er wordt gedraaid en dat is ook prima, maar het gaat uiteindelijk maar om één ding: het laatste nummer voordat de band gaat spelen. Het nummer waarbij de band opkomt. Dat nummer moet de toon zetten voor het optreden. 

De beste intro-tape is uiteraard die van The Ramones. Die kwamen altijd op met het themanummer van The Good, The Bad and The Ugly. Ik denk dat er nog steeds heel veel fans een beetje zenuwachtig worden als ze die fluitmelodie toevallig ergens horen. Zij waren niet de enige die van de muziek van Ennio Morricone gebruik maakten, ook Metallica en The Mars Volta hadden zijn muziek als intro-tape. Niet precies hetzelfde nummer natuurlijk, aan zo’n belangrijk moment moet een band een eigen draai geven.

Je kunt ook een hoop verpesten met een intro-tape. Een Nederlandse artiest die zichzelf heel soulvol vond, maar dat totaal niet was, kwam op met een nummer van Otis Redding. Daar kunnen niet veel mensen tegenop en deze zanger al helemaal niet. Die moest het eerste half uur dubbel zo hard werken om de zaal te doen vergeten dat er veel betere muziek is gemaakt dan de zijne. Je kunt dus beter iets compleet anders kiezen, of gewoon iets dat zo tenenkrommend slecht is, dat jij alleen maar meevalt. 

De meest vervreemdende intro-tape-ervaring die ik ooit had, was bij Together Pangea. Zij zouden ergens in Amerika in een tuin spelen en ik zat op een balkon dat op het podium uitkeek te wachten tot de band begon. Het duurde even voor ik kon thuisbrengen waar de intro-tape op leek. Naar mijn idee was het sprekend de openingstune van Flodder, maar dat leek me zo onwaarschijnlijk. Ik keek om me heen, maar er was niemand die me kon helpen. De Amerikanen voor het podium waren aan het juichen, maar dat had meer te maken met de band die bij het opkomen wat shirtjes het publiek in gooide, dan met de muziek. Het was vrij idioot, maar ik bleef toch denken dat het de muziek van Flodder was. 

Weken later sprak ik een Nederlandse muzikant die goed bevriend was met Together Pangea en hij bevestigde mijn vermoedens. Ze hadden ooit bij hem thuis Flodder in Amerika gekeken en vonden dat zo’n meesterwerk dat ze de muziek als intro-tape waren gaan gebruiken. 

De afgelopen dagen las ik in diverse krantenartikeltjes dat men niet tevreden is met de persconferenties. En dan niet eens inhoudelijk, maar de algemene teneur was dat de vorm beter kon. Toen moest ik meteen aan de intro-tape denken. 

Het zou een hoop schelen als de persconferentie wordt ingeleid voor de juiste muziek. Bij de eerste hadden ze natuurlijk de Carmina Burana moeten draaien voor het maximale dramatisch effect. 

Inmiddels zou ik gaan voor de tactiek om de boodschap vooraf te laten gaan door iets wat erger is. 

Ik zou zelf bijvoorbeeld na een nummer van DJ Jean alles beter vinden om te horen. Grote kans dat ik mijn schouders ophaal als er na de 6.49 minuut durende versie van The Launch wordt gezegd dat we nog een maandje dicht moeten blijven. 

Nu snap ik ook wel dat er fans van DJ Jean zijn, dus de intro-tape moet per zender verschillen. Dat vergt even wat planning en muzikale kennis, maar genoeg organisatoren die werkeloos thuiszitten die kunnen helpen. 

Minke Weeda