De Groningse band The Vices heeft de afgelopen periode nuttig besteed. Niet alleen bracht het viertal een album uit, maar je zou ook kunnen zeggen dat de band volwassen is geworden. Looking For Faces is een all-round album dat geen mindere nummers bevat. Nu is zo’n kwalificatie natuurlijk altijd “in the eye of the beholder”, maar op Looking For Faces hoeft men niet op zoek naar de krenten in de pap. Het album is louter gevuld met hitgevoelige nummers. Je zou bijna gaan twijfelen of je niet stiekem naar een Greatest-Hitsalbum luistert.

Looking For Faces bevat twee tracks van de vorig jaar verschenen EP Good Morning City, Now Let Me Sleep. Over dat schijfje schreef ik destijds: “Het enige minpunt aan Good Morning City, Now Let Me Sleep is dat het geen volledig album is. Dat zij de jonge honden echter gauw vergeven, want de vier nummers tellende nieuwe EP ligt dermate in het verlengde van het debuut, Life Grows, dat beide samen eigenlijk een album vormen.” Welnu, kan je in het geval van Looking For Faces dan nog van een debuutalbum spreken? Ach, dat is een semantische kwestie, want het gaat om de muziek. En met de muziek zit het wederom helemaal snor. Het viertal zit goed in het artistieke vel, want Looking For Faces staat boordevol nieuwe nummers en daarmee maakt de The Vices de belofte dat zij heel groot kunnen worden wat mij betreft helemaal waar.

Single en titelsong Looking For Faces bijt het spits af. Het puntige nummer dat onder de drie minuten klokt, maakt dat je meteen op het puntje van je stoel zit, mocht je nog niet op weg zijn naar de dansvloer. Het wordt gevolgd door het iets bedaagdere Before Your Birth, dat enigszins doet denken aan de gouden jaren van Stereophonics of Pete Doherty. Dat The Vices niet vies is van het mengen van stijlen, is goed te horen op Good Morning City, Now Let Me Sleep, dat een heerlijke mix is van garage, rock, blues met een vleugje ska en reggae. Trouble is ook een goed voorbeeld van zo’n geslaagde mix van stijlen. Bovendien belooft het ruim zes minuten durende nummer nu al een hoogtepunt van de live-shows te worden, zodra die weer mogen worden gespeeld. Het nummer neemt een vrolijke, tropische en up-tempo aanloop om dan heel even een rustpunt te zoeken voordat het orgastisch losbarst in een psychedelische jam met als rode draad een gitaarsolo die Carlos Santana niet zou misstaan.  

Mattan Records stelt een exemplaar van Looking For Faces op vinyl ter beschikking om te verloten onder lezers van MuziScene. Wat moet je doen?
Like onze Facebookpagina of volg ons op Insta en beantwoord de volgende vraag: Van wie is de cover Between The Bars oorspronkelijk?
Stuur het antwoord met je naam en adres vóór 19 maart MuziSceneNL@gmail.com De winnaar krijgt bericht en de LP wordt thuisgestuurd.

The Vices demonstreert met dit debuut dat het een eigen geluid heeft gevonden. Het beste bewijs hiervoor is gek genoeg misschien wel een cover. Luister maar hoe behaaglijk Between The Bars van Elliott Smith zich heeft genesteld tussen Boy en The Neighbour Is A Bitch. Wie niet beter weet, zou zweren naar een eigen nummer te luisteren, want The Vices speelt het niet na, maar geeft er een eigen draai aan, zodat het nummer geenszins uit de toon valt. Kortom, hulde, hulde en nog eens hulde. Het is dat we bij MuziScene geen cijfers geven, maar anders zou The Vices ergens aan de positieve rand van het spectrum scoren met dit fantastische debuutalbum.