Jane Weaver: ‘Dit is het album dat ik altijd al wilde maken’

„Ik ben een fan van popmuziek. Maar zelf heb ik nog niet eerder een album gemaakt met zo’n mix aan popinvloeden. Er staan wel echte popsongs op mijn vorige albums, maar die zijn meer conceptueel.” Aan het woord is Jane Weaver, zeg maar gerust een veteraan in de Britse experimentele muziek. Ondanks erkenning van en samenwerkingen met namen als Doves, Elbow en Badly Drawn Boy heeft zij nooit echt in de schijnwerpers gestaan. Met haar nieuwe en meer toegankelijke album Flock zou daar zo maar eens verandering in kunnen komen.

Weaver startte haar solo-carrière aan het einde van de vorige eeuw. Daarvoor speelde zij in bands die Kill Laura en het folktronica-project Misty Dixon. Haar solowerk is altijd experimenteel geweest waarbij zij zweefde tussen folkinvloeden en elektronica. In de muziekpers werd bij het verschijnen van nieuwe albums af en toe opgelucht vastgesteld dat het nu eens niet tè pretentieus en ingewikkeld was om naar te luisteren. Naast popalbums maakte zij bijvoorbeeld ook soundtracks. Met het album Modern Kosmology is al een koerswijziging zichtbaar. Psychedelische invloeden en elektronica zetten de toon met een verrassend toegankelijk resultaat.

Nu ligt er Flock, en heeft Weaver het meest poppy album tot nu toe gemaakt. Een plaat met nog altijd invloeden van psychedelische rock, maar er sijpelen nu nadrukkelijker synthpop en dansbare klanken door. Dat mag je gerust verrassend noemen, als we horen dat Weaver tijdens het schrijven en opnemen van de liedjes luisterde naar een mix van Libanese traditionele muziek, Australische punk en Russische muziek bedoeld voor aerobic-oefeningen.

„Haha, ja, klinkt raar maar is waar. Ik heb in die periode een poosje op Youtube en Facebook gezocht naar Russische muziek. Het voelde alsof ik door een ‘wormhole’ werd gezogen en kwam zo in Russische aerobics-muziek uit de jaren 80 terecht. En dat klinkt precies zoals je het je voorstelt. Die Libanese muziek uit de jaren zestig, daar ben ik altijd al in geïnteresseerd geweest. Het wordt gespeeld met traditionele instrumenten en draait om de vrouwelijke vocalen die als een orkest klinken. En Australische punk, tja, ik luisterde met name naar de poppunk van The Saints. Daarnaast ontdekte ik het fotoboek van Rennie Ellis over Australië in de jaren zeventig. Hij is een documentaire fotograaf. Heel inspirerend.”

We mogen een aantal exemplaren van dit album weggeven. Like je onze Facebookpagina of volg je onze Insta al? Stuur dan vóór 15 maart een e-mail naar MuziSceneNL@gmail.com met je naam en adres. Winnaars krijgen bericht. Mede mogelijk gemaakt door Fire Records!

„Maar daarnaast luisteren we thuis dankzij mijn kinderen veel naar hiphop, r&b, Tyler The Creator, Doja Cat, en dat soort muziek. En mijn man heeft meegewerkt aan de track Sunset Dreams’. Hij komt uit de rap- en sample-cultuur. Hij is altijd op zoek naar obscure platen. Op een platenbeurs vind hij de Franse band Agence Tass uit 1983 en ik heb daarvan een sample gebruikt op Flock. Mijn man heeft contact gezocht met een van de componisten van die band, Francois Goethals. Met hem hebben we samengewerkt, en dat was echt geweldig!”

Hoe kan het dan zijn dat uit al die invloeden zo’n fris en toegankelijk klinkend album tevoorschijn komt?

„Dit is het album dat ik altijd al wilde maken. Ik wilde ooit een album maken met een mix van verschillende typen popsongs. Bij het schrijven is dat heel intuïtief gegaan. Ik heb opzettelijk elk nummer als het ware zichzelf laten ontwikkelen en laten worden wat het moest zijn. En of dat nu uitpakte als glamrock, funk of gitaarpop, het zij zo. Ik vond dat wel een uitdaging en bij tijden voelde dat ook heel ongemakkelijk.”

„Ik ben een fan van popmuziek, maar ik heb nog nooit zoiets gedaan. Er staan ook wel popsongs op mijn vorige albums, maar die zijn meer conceptueel. In feite is het nog steeds experimenteel wat ik nu doe. En ik gebruik de instrumenten en geluiden die ik anders ook zou gebruiken, maar op een andere manier.”

Het nummer The Revolution Of Super Visions springt er wel echt uit vind ik op je nieuwe album, door de dansbare beat. Hoe is dat nummer ontstaan?

„Ik schreef dit nummer al een tijdje geleden en dacht dat het eigenlijk nergens paste. Maar het bleef mij maar achtervolgen en dook steeds weer in mijn hoofd op. Dus ik moest het een keer afmaken. Het doet mij denken aan Amerikaanse artpop uit de jaren tachtig. De titel verwijst naar mijn suggestie als oplossing voor de wereldproblemen en de rol daarbij van macho mannelijkheid. Het is een beetje een bovennatuurlijke methode die ik voorstel, waarbij iedereen hetzelfde idee visualiseert en er dan als vanzelf een revolutie plaatsvindt!”

Ik vind het een heerlijke plaat. En wat een leuke vrolijke kleurrijke hoes!

Mijn man, Andy Votel, is de art director en is ook grafisch ontwerper. Ik wilde graag iets kleurrijks en koos het kleurenpalet van een albumhoes met daarop sterrenbeelden uit de jaren zeventig. En mijn make-up is geïnspireerd op de film Lorna The Exorcist, van regisseur Jess Franco. De vogelhuisjes waren het idee van mijn man. Ik denk dat er ongeveer 50 dozen zijn die hij in elkaar heeft gezet, geschilderd en een installatie mee heeft gebouwd. Misschien zie je mij op de foto in slaap, in afwachting tot de zwerm vogels weer thuiskomt?”

De vier van…. Jane Weaver

Welke vier albums hebben Jane Weaver’s smaak gevormd, waarvan de invloed is terug te horen op haar nieuwe album Flock?

Jane Weaver: „De invloeden van deze vier albums hoor je zeker terug in de nummers Sunset Dreams en Pyramid Schemes op mijn nieuwe album Flock. .Naast deze muziek luisterde ik rtijdens het maken. van de plaat ook veel naar glamrock. Het type gitaarsynth dat je hoort op Hot Chocolate’s Every 1’s a Winner gebruiken we in de liedjes Revolution of Super Visions en Stages Of Phases.”