Net als op het debuut van de uit Los Angeles afkomstige Marina Allen, Candlepower uit 2021, verraadt opvolger Centrifics haar liefde voor singer-songwriters uit de jaren zeventig. Zowel liefhebber van Karen Carpenter als Carole King zullen dit album dat tien kleine songs bevat omarmen. Hoewel Centrifics dus in het verlengde ligt van Candlepower, pakt Allen duidelijk door, want Centrifics is zonder meer een avontuurlijker. Zelf … Lees verder Marina Allen – Centrifics
Nicole Schneit die opereert onder de naam Air Waves – de naam is geïnspireerd op een nummer van Guided By Voices – schrijft kleine liedjes met een warm kloppend hart. Op haar nieuwe album vol pareltjes figureert dit keer een uitgelezen selectie gastmuzikanten: Skyler Skjelset (Fleet Foxes, Beach House), Cass McCombs, Greta Klyne (Frankie Cosmos) en Lispector. De gasten worden meest ingeschakeld om Schneit’s wat … Lees verder Air Waves – The Dance
The Dream Syndicate is met wisselend resultaat reeds enige tijd terug van weggeweest. Oorspronkelijk was de band actief van 1981 tot en met 1989. Sinds de reünie in 2012 is Ultra Battle Hyms And The True Confession het vierde album van de Californische alternatieve rockband, die wordt geassocieerd met de Paisley Underground music movement. The Dream Syndicate trapt het album af met het neo-psychedelische … Lees verder The Dream Syndicate – Ultraviolet Battle Hymns And The True Confessions
Het klinkt aangenaam broeierig, de openingstrack Something op het nieuwe album Sincere van de Zweedse formatie Hater. Die ene jankende gitaarklank, het rammeldende zware karakter van de slaggitaarsound. En dan de stem van Caroline Landahl die als een sirene boven het zompige moeras uitstijgt. IJzersterke opening voor een mooie shoegazeplaat met referenties aan My Bloody Valentine, Slowdive maar bij een aantal liedjes ook dank zij … Lees verder Hater – Sincere
Uit ons interview met Kristin Hersh heb je misschien onthouden dat zij drie verschillende gitaren gebruikt voor haar drie voornaamste projecten: haar solo-albums, de albums met Throwing Muses en 50 Foot Wave. Werkt zij aan materiaal voor haar ruigste project, dan vertrouwt ze op Gibson: ofwel een Les Paul of een SG komen dan uit de kast. Dat zorgt gelijk voor een gemener sfeertje, een … Lees verder 50 Foot Wave – Black Pearl
Hiep hiep haroe en in de gloria en twee violen en een trommel en een fluit. Er is er weer eentje jarig. Het feestvarken heet It’s a shame about Ray van The Lemonheads en blaast ook alweer dertig kaarsjes uit. Een en ander gaat gepaard met de onvermijdelijke deluxe jubileumeditie en een jubileumtour langs diverse podia. De vraag is of ik daar blij mee moet … Lees verder It’s a shame about Evan
Met een overdaad aan zelfspot karakteriseert Johnny Lynch oftewel Pictish Trail zichzelf in een video als een muzikant die wel erg ‘niche’ is. De Schot die op het honderd zielen tellende eilandje Eigg is neergestreken, vindt zichzelf ondertussen ook een man die eigenlijk een hekel heeft aan natuur en buitenleven. Op de hoes van zijn inmiddels vijfde album zien we hem naast enorme groen uitgeslagen … Lees verder Pictish Trail – Island Family
De videoclip bij single Light A Fire van Modern Studies vat op een rake manier in beelden de muziek van de Britten samen. We zien oude beelden van een skater die kunstjes uithaalt. Het lijkt uit een periode te komen waar je aan moet denken bij het horen van We Are There: de jaren zeventig, muziek waarbij folk en rock samensmelten met feeërieke zang zoals … Lees verder Modern Studies – We Are There
Als ik één woord zou moeten kiezen om het nieuwe album van Vanishing Twin mee te omschrijven, zou dat ‘paddenstoel’ zijn. Maar dan wel zo een die je tegenkomt in het Sprookjesbos van de Efteling. Het Londense vijftal onder leiding van Cathy Lucas, brengt Ookii Gekkou uit: een muzikaal avontuur dat vrij vertaald uit het Japans ‘groot maanlicht’ betekent en welgeteld negen nummers telt. Het is geen luisteralbum. Dat wil zeggen, … Lees verder Vanishing Twin – Ookii Gekkou
Ze bestaan al 35 jaar, ik zie ze nog staan in de Vlerk aan de Katshoek: The Bevis Frond. Tegelijk punk én geworteld in Britse jaren 60 psychedelische tradities. Frontman Nick Saloman – en in feite enig bandlid die op de platen zingt, gitaar, bas, drum en toetsen speelt en alleen voor concerten mensen om zich heen verzamelt – blijft ook op gevorderde leeftijd last … Lees verder The Bevis Frond – Little Eden
MuziScene magazine 