Weer een talent uit de school van Speedy Wunderground. Geen ronkende post-punk deze keer, maar een mengeling van disco, techno, elektronica, overgoten met een indie-feel. In de beste Britse traditie, zou ik bijna zeggen. Je hoort door de noten invloeden van The Human League tot en met New Young Poney Club sijpelen.

We moeten het ter introductie doen met een ep-tje met drie nummers, aangevuld met een toegift van drie re-mixen. Nog niet veel om op af te gaan, om te horen of de hype die inmiddels rond de band is ontstaan ook terecht is.

De ep opent meteen met de aardigste track die we voorgeschoteld krijgen: Talks. De retro vette synthsounds en de fragmentarische opbouw van het nummer doen direct aan The Human League herinneren. Funky gitaren, een herhaling van tonen op keyboard als blijvende hook: het swingt, het funkt bijna, fijn om naar te luisteren en op een aangenaam dansbaar tempo. Ook de vrouwelijk en mannelijk klinkende stemmen passen in het plaatje. Gedurende het nummer verandert de sfeer. Je hoort LCD Soundsystem, techno-invloeden, punkfunk en elektro in een aangename mix.

Slick Form tapt uit een heel ander vaatje. Geen vrolijke opzwepende track, maar een duister voortdenderend nummer. Met een rollend patroon op een synth en een keiharde 4-to-the-floor bassdrum als fundament. Die vormen het toneel voor praatzang die afstandelijk klinkt, afgeschakeld, afwezig. Wel zo’n trancenummer om in nachtelijke uren op los te gaan op een dansvloer. Kan zo worden opgezet na een willekeurige track van Anne Clarck.

In Exhaust / Surroundings horen we de vette synths terug. Als PVA één kwaliteit heeft, dan is het een goed gevoel voor lekkere sounds. Met als hoogtepunt de brug met een keihard krassende gitaar over een synth en sequencer. Minder dansbaar, maar een prima elektropopsong met rafelranden.

Verder moeten we het met drie remixen doen; twee van Talks, een van Exhaust / Surroundings. En ook al zijn die door klinkende namen gemaakt zoals nota bene Girl Band – uiteraard een oorverdovende gruizige verbouwing van het origineel – worden we hier toch minder snel echt warm van. Hooguit leuk voor dj’s.

Slotconclusie? Toner EP van PVA geeft ons nog onvoldoende grond om de vooruitgesnelde roem van deze band uit de stal van producer Dan Carey te kunnen onderbouwen. Laat staan om de band nu al op het schild te hijsen. Dat ze potentie hebben? Daar lijkt het zeker op. Met de slag om de arm dat er meer bands zijn die aftrappen met een paar aardige liedjes, om het daarna nooit meer te kunnen herhalen. Laten we ons maar hoopvol vasthouden aan de tekst die in de remix van Talks naar voren wordt geschoven: The best is still to come. Nou, kom maar op dan!