Algerijnse band Imarhan timmert sinds 2006 aan de weg en slaat nu met hun tweede studioalbum wat mij betreft de spijker op de kop. Voldoende om definitief uit de schaduw van ‘grote broer’ Tinariwen te stappen. Hun traditionele ‘woestijnrock’ hebben ze in een pakkend jasje gestoken, zowel wat betreft de manier van componeren als de productie. 

Voor een simpele westerling als ikzelf is Temet – wat zoveel bekent als ‘connectie’ – genoeg dicht bij huis om er in volle teugen van te kunnen genieten zonder het gevoel te hebben dat ik er mijn best voor moet doen om de Touareg-cultuur te snappen. 

Imarhan speelt op Temet volop met invloeden van rock, disco en funk. De sound en de speelwijze passend bij de woestijnblues wordt hier effectief gecombineerd met strak spel en lekkere grooves, goed voor elke inclusieve dansvloer. De productie is ook nog eens top. Temet is een heel fijn afwisselend en warm klinkend album met pakkende liedjes en aanstekelijke ritmes dat geen moment verveelt.