Nog geen jaar na Heart Like A Levee verschijnt er al weer een nieuw album van Hiss Golden Messenger. Het blijkt geen straf. Hoewel Heart Like A Levee een beetje tegenviel, is op Hallelujah Anyhow weer van alles te beleven. Goed, vernieuwend is het allemaal niet, maar doordat moeiteloos zoveel stijlen worden gemixt, wordt het album tijdloos en charmant. Bovendien is het geen pastiche, maar dienen de verschillende stijlen voor een solide omlijsting van de vaak poëtische teksten. 

De basis is als vanouds country/folk, maar nog meer dan op de voorganger maakt de mix van stijlen de weg vrij voor het predicaat indie-rock. Wat horen we zoal terug? Soul. Zonder twijfel. Rhythm and Blues? Oh ja! Eerder vergeleken we HGM met Eric Clapton uit de jaren zeventig en deze vlieger gaat nu ook op, al klinken sommige nummers als Van Morrison (Jaw en Gulfport On My Mind) of Rolling Stones (Domino). Het mag de pret niet drukken, want Hallelujah Anyhow is een gevarieerd album, waar vreugde en positiviteit van af stralen, al moet je dit laatste vooral halen uit het idee dat elke wolk een zilveren randje heeft.  

Hallelujah Anyhow voelt meer als het vijfde album, Lateness Of Dancers, dat aan Heart Like A Levee voorafging. Hoewel ook nu vernieuwingsdrang geen speerpunt lijkt te zijn geweest, is wel een mooie verzameling tijdloze semi-klassiekers verzameld en wellicht ligt daarin de kracht van HGM.