In de eerste seconden van Crossover, het eerste nummer op Bardo Ponds nieuwe plaat Under The Pines, heb je de neiging om te checken of je niet per ongeluk twee platen door elkaar aan het draaien bent. De fuzzy gitaren zijn in de mix helemaal links en helemaal rechts gezet. En je zou haast denken dat die twee vooraf niet te veel overleg met elkaar hebben gehad.

Dat is kenmerkend voor de muziek van deze spacetrock helden die toch al een jaar of dertig meegaan. Op hun nieuwe werk leggen ze een desoriënterend tapijt noise neer in slechts zes tracks, maar bij elkaar toch bijna drie kwartier. En in die drie kwartier wordt je stevig gebrainwasht en je vooroordelen over muziek en goede smaak door elkaar geschud.

Daar hou je van, of niet. Op deze plaat eist Bardo Pond wel heel veel van zijn luisteraars en drukt bij mij persoonlijk te veel irritatieknoppen in. Je geest moet echt van nature heel flexibel zijn, om voor de gelegenheid gemaakt om de noise en de dromerige zanglijnen van Sobel Sollenberger te kunnen vangen. En de trage ritmes en ogenschijnlijk al improviserend tot stand gekomen instrumentatie stellen je geduld stevig op de proef omdat het helemaal nergens heen lijkt te gaan. Titelnummer Under The Pines is nog het meest doelgericht, al doet de tekst – vrij vertaald ‘ik wil onder de boom liggen, waar die boom zijn bladeren laat vallen’ – anders vermoeden. Nee, Bardo Pond had deze opnamen wat mij betreft voor zichzelf mogen bewaren.