Ahh, je krijgt weer een inkijkje in hoe goed de eerste dance-acts waren, eind jaren tachtig. Toen na het nihilisme van de punk en de doom van de wave mensen hunkerden naar hedonistisch los gaan op de dansvloer. Vet klinkende analoge synths en drummachines vormden de klankkleuren van die tijd. En een van de acts die voorop liep was Leftfield. Wie heeft er niet eens … Lees verder Leftfield – This Is What We Do
Veel tijd heeft Fontaines D.C. weer niet besteed aan het vinden van verrassende akkoordprogressies. Veel van hun beste nummers zijn in feite gebaseerd op het eindeloos herhalen van hetzelfde patroon. Vaak ook nog akkoordenwisselingen van het kaliber waar de meeste bands tijdens het jammen direct hun neus voor ophalen: ‘Nah, ’s niks, te cliché, laat maar’. Wat is het dan toch dat vijf Ieren met … Lees verder Fontaines D.C. – Skinty Fia
In een openhartig interview met de Britse kwaliteitskrant The Guardian legt Kae Tempest uit hoe zij lang voor zich hebben gehouden non-binair te zijn. Het is verbijsterend om te lezen over de worsteling met de beslissing er open over te zijn. Een bekend en gevierd artiest, omgeven door open en liberaal denkende mensen, zou je geneigd zijn te denken. In zo’n omgeving moet het toch … Lees verder Kae Tempest – The Line Is A Curve
Ik wil weer puber zijn, nee beter nog, jong adolescent. Ik wil met een samengeknepen buik haar horen zeggen dat ze dacht dat we vrienden zijn en het nooit meer kan worden dan dat. Ach wat, het heeft toch allemaal zinloos. Lange nachten zwerven door de stad, denkend dat iedereen je ziet en er wat van denkt. Je carrière is gelanceerd want je bent jong … Lees verder Fontaines D.C. – A Hero’s Death
MuziScene magazine 