Het regent nog steeds Britse bands die worden geschaard onder het label ‘postpunk’ en daarbinnen zijn er ook nog steeds die al praatzingend onze aandacht proberen te vangen. De spoeling begint een beetje dun te worden en dus wordt het speuren naar ‘the odd one out‘ binnen het grote aanbod. Deze week is dat onder andere het in Checklist #7 besproken Moreish Idols, maar zeker ook Cucamaras.

Cucamaras, een kwartet uit Nottingham, tapt uit een vergelijkbaar vaatje als Life, Do Nothing of The Lounge Society: een warme dansbare sound gebouwd op stevig baswerk en dartele gitaarpartijen. Wat Cucamaras boven het maaiveld uittilt is de gepassioneerde zang. Over hun Soft Soap ep uit 2022 schreven we al dat het klinkt alsof het uit hun tenen komt. En daar wordt op Buck Rogers Time – een titel die trouwens refereert aan een zegswijze in de VS over gevangenisstraffen die zo lang zijn dat er geen uitzicht op vrijheid meer is – welhaast nog een schepje bovenop gedaan. Bovendien worden de nummers van de band duidelijk sterker, alsof ze een groeistuip doormaken. En zo ontstaat een mix waar we enthousiast over worden: het is furieus en stuwend dansbaar tegelijk. Opnieuw staat er op deze vier songs tellende ep een nummer dat je zou kunnen kenschetsen als de ‘ballade’, maar ook dat nummer (Cotton Wool) komt na een zorgvuldige opbouw aardig in het rood te staan, en heeft bovendien een heerlijke oorwurm van een melodramatisch refrein dat uitnodigt om mee te schreeuwen. Top ep’tje dat doet verlangen naar meer.

Cucamaras is vrijdag 26 mei live te zien op Sniester in Den Haag