We gaan weer een magazine maken en het leukste daaraan vind ik dat elk gesprek ineens een potentiële bron van inspiratie wordt. Een bezoeker met een klacht, een collega die iets raars heeft meegemaakt, een band die gedoe had bij de grens… het kunnen allemaal aanleidingen zijn voor een artikel. 

Een van de dingen waar bezoekers zich steeds weer aan blijken te ergeren, is het invullen van hun persoonsgegevens bij het kopen van een kaartje. We krijgen daar met enige regelmaat commentaar op. Waarom willen jullie mijn postcode weten? Hoezo moet ik invullen hoe oud ik ben? 

Voor ons zijn die dingen onder meer belangrijk, omdat wij vanwege onze gemeentelijke subsidie verplicht zijn mee te werken aan een vrij uitgebreid publieksonderzoek. Daar kun je van alles van vinden, maar iets simpels als je adresgegevens invullen, helpt ons om meer te kunnen organiseren. 

Dit weekend hoorde ik dat buitenfestivals die gegevens ook gebruiken voor het inrichten van het terrein, bijvoorbeeld bij het bepalen van de hoeveelheid sanitair. Geeft driekwart van de bezoekers aan vrouw te zijn, weet de organisatie dat ze meer gewone wc’s moeten plaatsen, omdat plaskruizen eventuele rijen niet gaan oplossen. 

Dat lijkt mij op zich een heel erg goeie reden om bij het kopen van een kaartje aan te geven tot welk geslacht je behoort. Alleen is het ook wat beperkt. Niet alleen omdat je van non-binaire mensen niet weet welke soort wc ze gebruiken, ik ken ook zat mannen die – als ze de keuze hebben – liever zittend plassen. Misschien niet per se tijdens een festival, maar toch… 

Misschien zie ik iets over het hoofd, maar waarom je verder gender-informatie van iemand zou willen, weet ik niet zo goed. Misschien moeten we die vraag dus gewoon vervangen met ‘hoe plas jij?’ Een vrij impertinente vraag, maar als je er minder lang door in de wc-rij voor hoeft te staan, heb  ik dat er wel voor over. 

Ik ga het verder onderzoeken, als het magazine uitkomt in oktober lezen jullie er meer over. 

Minke Weeda