Eens had Brian Dunne een bescheiden hit met New Tattoo en nu is er een nieuwe langspeler van de New Yorkse singer-songwriter. Loser On The Ropes is zijn derde album en net als de titelloze voorganger komt het uit op PMD Records, het label van Danny Vera onder de vlag van Excelsior Recordings. Fans kunnen hun hart ophalen, want Dunne komt wederom met een aangename pop-rockplaat die behalve aanstekelijke deuntjes, als vanouds zijn signatuur als verhalenverteller draagt. 

Het is maar goed dat de melodieën zo goed in het gehoor liggen, want de teksten zijn vrij donker. Dunne verklaarde over dit album dat hij gefascineerd is door falen, omdat het namelijk veel interessanter is dan succes en veel eerlijker en menselijker ook. Voilà, de titel is verklaard. Wat rest is een elftal nummers dat gaat over mislukkingen, mislukkelingen, freaks, ergens bij willen horen en keuzes maken. 

Met het titelnummer trapt Dunne de deur op Bruce Springsteenachtige wijze open. Wat volgt is melodieuzer dan we gewend zijn. De composities zijn rijk aan interessante wendingen, waardoor we soms met de zanger naar buiten kijken en soms juist naar Dunne zelf. En dat leidt dan tot bijvoorbeeld The Optimist, misschien wel het droevigste lied dat is geschreven over optimistisch zijn, of het veel vrolijker en steviger klinkende Bad Luck, dat qua verhaal doet denken aan de man die bang was om te vliegen uit het nummer Ironic van Alanis Morisette. Hier houdt de analogie gelukkig wel op, want Dunne klinkt meer als bijvoorbeeld Fleet Foxes (luister maar eens naar Rockaway) en roept meer een americana gevoel op, zoals met Sometimes After This. 

Ook het schitterende slotnummer Something To Live For, dat als enige werd geproduceerd door Andrew Sarlo (Big Thief, Bon Iver), heeft die prachtige melancholische americana sound. De overige nummers werden geproduceerd door Drew Vandenberg (Bambara,  Of Montreal, Drive By Truckers) en dat is ook iemand die weet waar Abraham de mosterd haalt als het gaat om no-nonsense Amerikaanse luisterrock.  

Loser On The Ropes is een aanrader voor de warme zomeravonden die er ongetwijfeld aan gaan komen en tot die tijd is het een uitstekende soundtrack voor de lente, een overgangsseizoen pur sang, waarin we zoveel mogelijk negativiteit achter ons laten en ons focussen op het goede dat voor ons ligt met het doorzettingsvermogen van een Loser On The Ropes, hongerig naar nog een ronde, omdat niets erger is dan opgeven.