We waren al fan naar aanleiding van hun debuutalbum The Album Paranoia uit 2016 waarmee we de Engelse gitaarband leerden kennen en met name hun meedogenloze noise erupties waardeerden. Een jaar later lag er Modern English Decoration dat ons net iets minder bekoorde. Heel wat jaren verder zijn de scherpe randjes er misschien een beetje vanaf bij de band, maar blinkt Ulrika Spacek nu uit in het maken van heerlijke gitaarliedjes in de stijl ergens tussen de droompop van Alex G, de noise van Howrah, met postpunk-elementen van The Homesick, hinten psychedelica maar ook krautinvloeden. Maar bovenal lijken ze enorm te zijn gegroeid in hun componeervaardigheden. De liedjes verrassen, mijden platgetreden paden, maar zijn buitengewoon pakkend dankzij soms meeslepende spanningsbogen. Luister maar naar openingsnummer The Sheer Drop, en laat je maar vallen…

Aan Compact Trauma is uitzonderlijk lang gewerkt, laat de band weten. Een bandwisseling en het idee dat de eerste twee albums van de band ‘broertje en zusje’ waren die geen aanvulling nodig zouden hebben, zorgde voor een lange pauze. Maar het lange wachten betaalt zich meer dan uit in dit fantastische gitaarplaatje met tien tracks die je stuk voor stuk in de belevingswereld van Ulrika Spacek trekt. Dromerig en toch scherp, stampende gitaarpartijen met een eigenaardig lo-fi karakter, samenzang als van Sirenen. En composities die je bij de hand nemen en je moeiteloos langs ongewone wendingen leiden. Met als ‘pièce de résistance‘ het ruim tien minuten durende Stuck At The Door. Je weet niet wat je hoort en toch klinkt het allemaal heel erg vertrouwd. De momenten op de eerste twee platen waarin je het gevoel kreeg dat ze iets aan het overdrijven waren in eigengereidheid zijn verdwenen en hebben plaatsgemaakt voor net zo spannende maar altijd verleidelijke muziek. Sublieme plaat!

Ulrika Spacek is 5 juni te zien in Paradiso