Wie Sharon Kovacs een beetje heeft gevolgd, weet dat de eigenzinnige zangeres het liefste doet waar ze zelf zin in heeft. Op haar derde album, Child Of Sin, leeft ze zich helemaal uit. Door independent te worden,  houdt ze nu zelf de teugels in handen en bestuurt ze de muzikale koets als een volleerd menner. Van de teksten en de muziek, tot de video’s, kostuums, setdesign, make-up en zelfs het ontwerpen van de hoes van de plaat, ze houdt het in eigen hand.  Het resultaat is een potpourri van het beste van Kovacs. Fans kunnen opgelucht ademhalen dus en voor de haters van de enigszins nasale zang van de Limburgse zangeres doe ik hierbij een oproep: geef haar nog een kans want op Child Of Sin klinkt een herboren zangeres, die ongeforceerd filmische popmuziek met een donker randje maakt.  

Kovacs klinkt op Child Of Sin als een grande dame. Hoewel geïnspireerd door zangeressen als Betty Davis, Etta James en Tina Turner, doet ze me geregeld denken aan Shirley Bassey. En dat komt niet alleen doordat Goldmine, het tweede nummer van de plaat, qua titel lijkt op Goldfinger. Het is de schwung, ingetogen, maar toch uitbundig, waarmee ze haar nummers ten gehore brengt. Het klinkt kunstzinnig, en toch ontspannen. Dat geldt niet alleen voor de singles die het album voorafgingen. Opener Fragile, eerdergenoemde Goldmine, Bang Bang en Not Scared Of Giants zijn weliswaar goede voorbeelden van hoe een ontketende indie klinkt, maar een van de hoogtepunten van het nieuwe album is toch de title track, een duet met Till Lindeman (Rammstein). Een video is al gemaakt, dus het laat zich slechts raden wat de volgende single wordt… 

Dat Kovacs latijns-amerikaanse ritmes niet schuwt weten we al sinds Tutti Frutti Tequila. Op Bang Bang laat ze dit nog een weinig subtieler horen. Het klinkt als tango met een vette knipoog naar gypsy, en het zou zomaar een Grace Jones’ cover kunnen zijn. Had ik het eerder niet over grande dames?  

Vier singles en ongetwijfeld een op komst is al een mooie oogst, maar er valt nog veel meer te ontdekken op Kovacs derde. Neem Motherlass Boy, dat rijk is gelardeerd met schier klassieke stringarrangementen en dat door de achtergrondzang frisser klinkt dan we gewend zijn. Of luister eens naar Freedom, dat invloeden uit het middenoosten heeft, die het nummer iets mystieks geven. Kortom, Child Of Sin is een vruchtbaar indie-popalbum met gelaagde en geslaagde liedjes.