Ook de doorgewinterde professionele muzikant zal zich het magische moment weten te herinneren om voor het eerst met wat vrienden muziek te maken en een eerste eigen nummer te schrijven. Dat moet natuurlijk worden vastgelegd, want dan bestaat het pas en kun je eindelijk naar jezelf luisteren. En dan wil je het natuurlijk ook delen met anderen en horen wat ze er van vinden. Ultieme kers op de taart is plaatsnemen in de wachtrij voor de vinylperserij en het moment dat het doosje met dat moois arriveert.

De Rotterdamse formatie St. Polaroid heeft dat allemaal al lang achter de rug en mag je rekenen tot de hele grote groep muzikanten die al wel eens wat hebben uitgebracht, zoals ook voor hen geldt opgepikt te worden door een platenlabel, dit jaar zijn opgenomen in het Popronde-circus, maar nog niet veel aandacht hebben geoogst.

Als we de door Janneke Ursem mooi geïllustreerde vinyl-uitgave door Brandy Alexander Recordings – het label van Thomas van der Vliet van The Bullfight – opzetten, begrijpen we misschien waarom dat zo is. De kleine liedjes van St. Polaroid zijn bijzonder charmant maar vallen niet direct heel erg op in het geweld van alle releases. Op Autobahnkirche staan tien mooi afgeronde popliedjes. Ze horen bij elkaar en vertellen een verhaal over, zoals de band het formuleert, ‘de parels en troosteloosheid rondom de Duitse snelweg’. Mooi thema – ons loopt bij de gedachte aan currywurst al het speeksel door de mond – dat ze ook mooi uitwerken.

St. Polaroid werkt met een divers instrumentarium: een drumstel, een gitaar, een bas, soms wat strijkers en een piano, soms een orgeltje. En ze belijden een liefde voor Omnichords, Casiotones en Mellotrons. Met dat instrumentarium speelt de band op rustige toon; nooit beukt het of wordt het te hard. De Rotterdammers brengen hun liedjes op een gepaste manier, ingehouden en bescheiden. Coffin on Wheels valt in positieve zin op met een sterk orgellijntje en omdat het in het melancholieke refreintje net even iets scherper naar voren komt. Aan alles hoor je een band die nog steeds de magie ervaart van samen liedjes schrijven en opnemen. De liefde voor het maken van muziek druipt er vanaf. Waarvoor hulde en bijval. Het geeft Autobahnkirche een bijzonder charmant karakter.