De geest van Meester Prikkebeen waart rond in het tweede album van Fleur, Bouquet Champêtre. Je kunt je niet anders voorstellen dan dat bij het opnemen in Studio Teepdek van The Kik’s Arjan Spies als referentie voortdurend de platen van Boudewijn de Groot en tijdgenoten hebben opgestaan. Het is een compliment waard hoezeer de sound van Fleur op Bouquet Champêtre – maar dan wel lekker modern opgepoetst – het oeroude origineel benadert. En juist dat geeft de liedjes die Floor Henkelman zingt, zijn sjeu.

Het vakmanschap druipt van de uitgave af. Niet alleen komt dat tot uiting in de bestudeerde retro sound van het album, ook de liedjes zijn stuk voor stuk poppareltjes. De plaat is werkelijk een kleurrijk veldboeket, zo uit de jaren zestig geplukt. In stijl loopt het uiteen van licht psychedelische nummers als L’adieu, beatlesque L’espoir Incertain tot pure beat – lekker uptempo en o zo dansbaar – als in La Chimère. Er wordt ook met verve gemusiceerd. Hoor die razendsnelle heerlijke baslijntjes, het puike vingervlugge orgelwerk, de ratelende drums: het is om een puntje aan te zuigen. We zullen fan van het werk van The Kik Matthijs van Nieuwkerk zonder twijfel – en terecht – weldra weer zijn bewondering horen uiten. En met Floor Henkelman, die zich compleet verliest in alles wat qua styling met de jaren zestig heeft te maken, heeft het productieteam visueel natuurlijk een gedroomde artiest te pakken voor dit genre.

Fleur’s pakkende plaat roept alleen de vraag op: waarom?

Fleur tourt de komende weken door Nederland en is 14 januari te zien in V11