Het is een understatement te stellen dat ik niet zo snel warm loop voor artiesten van eigen bodem. Lullig, want natuurlijk wordt er in ons kikkerlandje toffe muziek gemaakt. Maar kennelijk heeft ook bij mij het waanidee postgevat dat wat van ver komt lekkerder is. België is in dat geval vaak al ver genoeg. Misschien staat ook een gebrek aan mysterie gepaste waardering in de weg. Want de gasten die ’s avonds op het podium de rockgod uithangen, kunnen je buurman of buurvrouw zijn, die je ’s morgens nog met brokken hondenvoer zag slepen in de plaatselijke supermarkt. Komt bij dat Nederlandse bands soms een slap doorslagje zijn van hun buitenlandse vakbroeders (Kane, anyone?) of zó irritant populair worden, dat hele volksstammen mee kunnen blèren met hun ‘oooh-hoo-hoooooo’s’ en je er spontaan de vliegende vinkentering van krijgt (hallo Kensington). 

Het mag dus enige verbazing wekken dat ik er afgelopen zondag een omweg van zo’n 40 kilometer voor over had om bij m’n platenboer een exemplaar te scoren van Big love blanket, het debuutalbum van Personal Trainer. Een plaat waar ik al een tijdje naar uitkijk. Ik verkondig al jaren dat frontman Willem Smit de beste indierock-liedjesschrijver van Nederland en omstreken is. Smit schrijft songs die genoeg weerhaakjes bevatten om bij de alto in mij een grijns op het inmiddels verweerde gelaat te toveren, met refreinen en melodieën die zich weten te nestelen in hoofd en hart. Bovendien weet Personal Trainer live een ingrediënt toe te voegen aan een cocktail die van een duf feestje een féést maakt: heerlijke chaos. 

Of Big love blanket, de alom juichende recensies ten spijt, ook internationaal en commercieel een doorslaand succes wordt, is afwachten. Sant in eigen land word je niet zo snel en het risico bestaat dat je er als vaderlandse band – ondanks de als compliment vermomde belediging ‘on-Nederlands goed’ – na wat rondjes rond de kerktoren gedesillusioneerd de brui aan geeft. Niet te hopen, want Personal Trainer heeft alles in huis om ook buiten de landsgrenzen pakjes boter tot pulp te slaan.

Laat ik er daarom eens mijn glazen bol bij pakken. ‘Fast forward tot he future‘. Big love blanket ontpopt zich tot een millionseller en Personal Trainer schopt het tot stadionact van wereldformaat. Het eclatante succes kent echter ook een keerzijde. Het door de internationale jetset bijgewoonde sprookjeshuwelijk met Pip Blom eindigt in een bittere vechtscheiding, hetgeen breed wordt uitgemeten in de landelijke roddelbladen. Door een medische blunder draait een buikvetliposuctie voor Smit uit op een drama en raakt hij wekenlang in coma. Duizenden devote fans houden een wake bij het ziekenhuis. Smit herstelt echter wonderwel. Vanwege ‘muzikale meningsverschillen’ (in werkelijkheid steekt het de overige bandleden dat Smit als songschrijver van de band de miljonairsstatus heeft bereikt), split Personal Trainer en start Willem Smit onder de naam Will Smith een solocarrière. Bij een awardshow in Amerika, waar hij wordt gehuldigd als ‘best newcomer’, wordt Smit/Smith op het podium aangevallen door zijn naamgenoot. Na een juridisch steekspel over het gebruik van zijn artiestennaam, verliest Smit vele miljoenen en verzinkt jarenlang in een poel van drank en drugs. Hij viert een glorieuze comeback middels een duet met Jaqueline Govaert van Krezip, waarmee tevens het Eurovisie Songfestival wordt gewonnen. De smaakpolitie beschouwt dit als verraad aan de alternatieve rockgemeente, maar voor Smit leidt het uiteindelijk wél tot de status van alom geliefde volkszanger. Hetgeen mij dan weer doet verzuchten dat ik het inmiddels in de vergetelheid geraakte Personal Trainer ooit in achterafzaaltjes heb zien optreden voor hoop en al dertig man. Toen ze nog écht goed waren.

DJ 45Frank